Louter toeval of niet, waarschijnlijk wel, maar twee bands die hun carrière in de Kinky Star bijna 20 jaar geleden hebben gestart zijn weer volop aan zet. ’t Hof Van Commerce en Vive La Fête.
De laatste cd 2013 dateert alweer van (tja) 2013 en de afgelopen jaren waren ze vooral voor ontwerpers van Yves Saint Laurent actief op de catwalk.
Desalniettemin had de tandem Els Pynoo en Danny Mommens zin in een nieuwe plaat. Eén met een positieve boodschap moest het worden: Destination Armour.
Alles raast aan ons voorbij, de tijd is de grote vijand en er is het angstaanjagende besef dat er geen seconde te verliezen is. Niet bij de pakken blijven zitten en carpe diem zijn volste betekenis van het woord doen geven. Letterlijk Vive La Fête dus.
Tegenstrijdig genoeg werd Destination Amour de moeilijkste plaat die het koppel tot nu toe heeft gemaakt.
De plaat was reeds af in 2015, maar werd gewoonweg in de vuilnisbak gekieperd omdat de twee niet tevreden waren met het resultaat.
Uiteindelijk was het Dan Lacksman (één van de oprichters van Telex en een veelgevraagde producer) die de sleutel in handen had. Aan Lacksman werd gevraagd om twee nummers in te schrijven en er werd tevens hulp gevraagd aan verschillende mensen (waaronder An Pierlé) en dacht bracht de band weer in de goede richting.
Vive La Fête stond altijd voor Franse elektrorock dat met zijn ene voet in de Gainsbourg-vijver stond en met de andere in de melancholische new wave-stroom, maar op Destination Amour is dat toch een beetje anders.
De ingrediënten blijven wel hetzelfde, maar het lijkt wel alsof de twee ook wel de geneugten van de luie zetel hebben ontdekt. Je kan er wel op swingen, maar voor het eerst lijkt het alsof Vive La Fête een luisterplaat heeft gemaakt.
We gaan nooit beweren dat dit de beste is van de band, maar het duo is nog lang niet vergeten hoe een goede song moet geschreven worden. Pop, maar met klasse, net zoals we het al jaren gewend zijn van die twee.
Vive La Fête speelt op 19 augustus op W-Fest.
