29 november 2014. In de late middag werd Gent – en wat later de rest van Vlaanderen – opgeschrikt door het trieste nieuws dat Luc De Vos in zijn repetitiekamer dood was aangetroffen. 52 jaar. Veel te jong en vooral een artiest die nooit heeft kunnen proeven van de impact die hij op de mensen had. Natuurlijk was Gorki altijd al populair, kon je hem net als Herman Brusselmans elke dag wel in een talkshow zien en iedereen zong wel eens stomdronken luidkeels de teksten van Mia. Helaas was het vooral na zijn dood dat het belang van Gorki – en vooral de teksten van Vos – zo zijn doorgedrongen.
Jong sterven en volop voor de rock-‘n-roll-way gaan blijft natuurlijk iedereen aanspreken. Jim Morrison of Ian Curtis zijn niet voor niets eeuwige helden, toch is er geen enkele artiest die zo goed de Vlaamse geest – wat die ook moge zijn – in muzikale poëzie wist om te toveren als Luc De Vos. Ogenschijnlijk simpele teksten die alles vertellen wat een mens kan voelen. Noem het sarcastische melancholie of nog beter het werk van een muzikaal genie. Want dat was Luc.
Om Lucs dood te herdenken zijn er verschillende evenementen gepland. Zo verschijnt er van Geert Bonne – de eerste drummer van Gorki – een fotoboek met exclusieve foto’s en er is ook Vos, een unieke compilatie van artiesten (allemaal vrouwelijke!) die Gorki-nummers coveren. Een concept dat door bepaalde azijnpissers met argusogen zal worden bekeken. Heiligschennis zullen ze roepen. Maar niets daarvan, Vos is een unieke compilatie gezien door de ogen van een jonge generatie, ook al zitten er een paar oudjes tussen. Artiesten die op hun manier Lucs muziek interpreteren, precies zoals hij het zelf graag zou hebben gehad.
Zoals op alle compilaties heeft iedereen zijn eigen favorieten. Wij ook en voorop wel de fantastische versie van Ik Zie Het Licht door Meskerem Mees. Beter dan het origineel, met de grootste excuses aan Luc, maar hij zou het zelf ook zeggen. Een versie waar je stil van wordt en nog maar eens getuigt van het onmetelijke talent van Meskerem.
De prijs van meest gedurfde cover gaat naar Maria Iskariot die van Dat Vind Ik Lekker gewoon een Riot Grrrl-versie maakt. Lekker! Die van het meest hitgevoelige – en bij uitbreiding meest brave – gaat naar Eden. We weten niet hoeveel keer Roos Van Acker met Luc op het podium stond, muzikaal hoor je duidelijk dat het generatiegenoten zijn.
De meest ongewone cover komt dan weer van Lady Linn die van het rockende Veronica Komt Naar Je Toe iets country-achtigs maakte. De vreemde eend in de bijt is het uit (jawel!) Sankt Vith afkomstige Scars On Louise dat met Mein alter Herz Luc De Vos in het Duits eert. Net zoals Luc deed, Alle Menschen werden Brüder… weet je wel.
Wie met de prijs van de mooiste versie mag gaan lopen, weten we nog niet. Wel twee zangeressen met een rauwe stem. Of ISE met Ik Reis Door De Nacht of ILA met Mensenvriend. Opmerkelijk is eveneens de gedurfde interpretatie van Kids with Buns van Geef al je geld aan de arme kinderen. Aangrijpend!
Verder heb je nog interpretaties van Dani Klein, Elisa Waut, Emmy d’Arc, Roosbeef, Emma Bale, Viktor Lazlo (met een Franstalige versie van Mia), BLUAI, Aafke Romijn en Alice On The Roof. Er is meer dan alleen maar een cd of vinyl, want op 5 december staan de meeste van deze artiesten in de Lotto Arena voor dit feest. Sterren komen, sterren gaan, alleen die uit Gent blijft bestaan.
