Het album gaat van start met Prove Me Wrong.Wat meteen opvalt is het swingende ritme en de mooie spanningsopbouw. Je verwacht een explosie eenmaal het refrein zich aanbiedt, maar dat doet het echter niet. Net daar zit de kracht van het nummer. Men had misschien wel met de solo/outro het nummer iets krachtiger of abrupter mogen eindigen.
In de titeltrack, Wishing Wellzit een leuke gitaarhook wat het beeld oproept van een door de woestijn strompelende man op zoek naar, u raadt het al, de wishing well. Mooi gedaan, maar echter niet het sterkste nummer van de plaat.
Waking From The Desertis het meest single-waardig, maar eigenlijk alleen omdat dit het kortste nummer is, het klokt af op 3min 35 en zal bijgevolg de radiotoren kunnen bekoren.
City Preacher is het meest scheurende maar waar men ook weer de kunst etaleert van gas durven terug te nemen, om zo de juiste dynamiek te bekomen. Alsook kan je hier een heerlijk donkere zwoele met fuzz en wah overladen solo vinden.
Afsluiten doen we hier met het 11 minuten durende eposIf A Tree. Akkoord, 11 minuten is lang, maar zet de volumeknop lekker luid, dim de lichten en intoxiceer jezelf met wat alcohol, of wat je vergif ook moge wezen en ik garandeer dat je hoopte dat er geen einde aan deze groove kwam.
Verwacht geen quick fix aan entertainment of een kant-en-klare hap, maar wel een interessant en consistent album. Ook na meerdere luisterbeurten weten de nummers telkens je aandacht te behouden, ook bijten deze vuige sexy grooves zich in je oor en hopelijk op de heupen van menig knappe deerne.
Dit is al bij al een knap album en ik me verheug me er op om deze groep eens live aan het werk te zien, want ik heb een vermoeden dat hun nummers het live nog beter zullen doen dan op plaat. Lekker.
