UMA CHINE- Uma Chine (Starman records)
Uma Chine, de naam klinkt wat internationaal maar het is wel degelijk een Belgisch collectief. Centrale figuur is Nele De Gussum die ook al werkte met Maya’s Moving Castle, Future Old People Are Wizards en Inwolves. Ze verzamelde een band rond zich met de zusterlijke stemmen van Rana en Sherien Holail Mohamed, drummer Simon Raman die ook bij Steiger en Ivy Falls speelt, bassist Nils Vermeulen van Jukwaa en toetsenist Koen Quintyn van St. Grandson.
Veel namen en dat resulteert ook in een zeer complex geluid . De bio spreekt van “psychedelica, indie en elektronica, met meerstemmige zang in een glansrol”. Geen luchtig muziekjes voor een breed publiek, maar dat had u wellicht al begrepen. In de pers krijgt dit plaatje veel lovende kritiek maar ons kon het matig boeien. Er zijn veel liedjes die in de aanzet leuk zijn, maar waar er even later een zanglijn of een muziekinstrument die de dromerige zeepbel doorprikt en waarbij we dachten heh(?).. wat is me dit. Die goeie momenten deden ons wat denken aan Enya en zelfs Throwing Muses maar wel met een gitaar die slecht gestemd was.
Het is allemaal een beetje té, teveel té: te geprobeerd, te vergezocht, te theatraal maar ook te vluchtig. Het geheel blijft niet plakken. Dit is muziek waar de luisteraar in een soort droomwereld wordt ingeleid, maar even later abrupt wakker schiet omdat de wekker van 6u30 roept. Da’ even onaangenaam maar ook zo weer vergeten. Da’s wat met dit plaatje ongetwijfeld ook gaat gebeuren. Het zal verdwijnen in het archief van belpop en hier en daar opduiken als doorgeefplaatje van de jaarlijkse tombola van de scouts.
