Zoals wel meer gebeurd bij Bird’s Robe als er een nieuwe band bij het label tekent, beginnen ze met het heruitbrengen van hun debuut alvorens er een nieuwe plaat bij hen uit komt. Dat is ook het geval met de uit Melbourne, Australië afkomstige band Treebeard.
In juni 2021 bracht het kwartet het album Nostalgia uit op de Australische markt. Veel heisa werd er toen niet rond gemaakt. Een ‘pandemieke’ stak wel meer stokken in de wielen van bands met nieuw werk op de plank. Nu wordt deze mix van postrock en postmetal wereldwijd losgelaten op elke mogelijke geïnteresseerde. Het is meteen een poging om de aandacht te trekken op het werk van een band, alvorens hun nieuw werk opduikt (begin 2024 ergens).
Is het opduikelen van deze plaat enigszins de moeite? We denken van wel. Het is een krachtige mix van riffs, postrockstukjes, inventieve samples, lekker beukwerk en ingetogen passages die werken op de emoties.
Sfeervol ook, met een mooie afweging van hard en zacht, zoals Mogwai dat zo goed kon in de eerste jaren van hun bestaan. Het snufje progrock dat de muziek binnen sluipt, van a tot z geschreven en gecomponeerd door gitarist Patrick Cooke (die zo nu en dan zijn keelgat open trekt), zorgt voor dat extra snufje variatie.
Echt vernieuwend is wat Treebeard doet uiteraard niet. Edoch, wat we te horen krijgen hoort wel tot het beste dat we de laatste tijd hoorden binnen de postrock/ postmetal. Bassist Rhys Brennan, drummer Beau Heffernan en gitarist/ stem Josh Bills doen tenminste de moeite om niet te klinken zoals zoveel andere bands binnen deze genres. Daar zal bandleider Cooke ongetwijfeld voor veel tussen zitten.
De missie van het label is alvast geslaagd. We zijn benieuwd of we vernieuwing, evolutie of vooruitgang zullen horen op het album dat begin volgend jaar zal uitkomen.
