Wie het trio Tje ooit live aan het werk zag, weet dat Lindy Versyck, Melvin Slabbinck en Klaas Leyssen avontuurlijke en boeiende nummers uit hun mouw schudden. Hun liveoptredens zijn steeds intens en gedreven. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ze deze zomer twee keer mochten openen voor Arsenal in het OLT Rivierenhof en dat Lindy een nummer mocht meezingen met John Roan en co.
Sinds 2021 sleutelt het trio aan een eigen sound en aan eigen nummers en nu is er eindelijk de debuutep van deze unieke band.
Idols gaat over dingen en mensen waar je naar opkijkt en die je volgt, zonder dat ze eigenlijk het juiste pad aangeven. Dat onderwerp zet Tje om in experimentele, harde elektronica, melancholisch gitaargetokkel, dreunende bassen en de beklijvende zang van Versyck.
Opener White Lizard is onmiddellijk een intense binnenkomer. Het nummer begint vrij koel maar in het refrein wordt het veel warmer en melancholischer. Tijdens de break worden we simpelweg van onze sokken geblazen door een indrukwekkende wall of sound. In dit nummer gebeurt er zoveel waardoor we van de ene emotie naar de andere worden gestuwd.
2 Doves klinkt eerst breekbaar en fragiel, maar geleidelijk aan borrelt de dreiging op die uitmondt in een vrij stevig einde dat er flink inhakt.
Na twee zo’n overweldigende songs, moeten we even bekomen en gelukkig kunnen we dat met het meer ingetogen Coolkidsbar. Het nummer klinkt vrij dromerig maar er zit toch ook weer een speciale hoek aan. Echoes zou het meest “catchy popnummer” van de ep zijn, maar Tje zou Tje niet zijn moest er ook hier niet weer heel wat gebeuren. Er wordt gespeeld met verschillende sferen en sounds.
Afgesloten wordt er met het bijna zes minuten durende Days Exist. Tijdens de eerste helft lijkt het op een vrij sober, mooi en wat zweverig liedje, maar ons buikgevoel al snel aan dat dit niet het volledige nummer zou blijven duren. Na vier minuten trekt er een donkere wolk over het nummer en door de stevige postrock-vibe verandert de sfeer volledig. Wat een geweldige song om deze top ep mee af te sluiten.
Tje maakt het met deze ep niet gemakkelijk voor zichzelf en voor de luisteraar. Straf als je zo durft debuteren!
Het resultaat is dan ook ronduit subliem. Tje gaat met een wijde boog om de platgetreden paden en doet dat met een uniek geluid, avontuurlijke wendingen en breaks die de ep ongelooflijk straf maken. De naam Tje doet misschien vermoeden dat dit trio intiem en klein zal klinken, maar dat is zeker niet het geval: de band is groots op alle vlakken.
