The World of Dust is het soloproject van Stefan Breuer, manager van het sympathieke label Tiny Room Records uit Nederland, dat we enkele jaren geleden leerden kennen op een record-beurs in Amsterdam en waaronder de boeiende indieband Comba Qazam huist. Een verrassende eye-opener, want slechts een handvol DIY-bands uit het noorden mochten de laatste jaren de Belgische podia bestijgen.
Gaman is het achtste album van deze experimentele indiefolk artiest, dat ons mee weet te slepen in zijn warme, doch duistere gedachten.
Op openingsnummer Trasenster en verder bij Ocean horen we meteen dat er nogal wat muzikanten meewerken aan dit album. De schijnbaar eenvoudige structuur wordt soms wat volgepropt met diverse instrumenten, hoewel de leuke banjo- en de zoete saxbegeleiding voor een uitgesproken samenspel zorgen.
De mooie piano-intro op Parable vertelt door de prachtige samenzang een parabel van de eenzame reiziger in conflict tussen vrijheid en standvastigheid. Breuers stem doet ons hierbij denken aan een mix van Hans “Snah” Ryan van Motorpsycho en Andy Shauf. Songtitel Haze is een mooie omschrijving hiervan.
Terwijl Serapeum begint als een middeleeuws loflied met een sound van klassieke ritmes en gitaarspel, brengt Needle terug een sereen, akoestisch geluid waarbij de stem als een psalm door de kerk klinkt.
De interne conflicten van een jonge vader, te midden van de hedendaagse economische, klimaat- en gezondheidsissues, worden bij Apocalypse en Weight of the World haast troostend beschreven en stellen dat alles uiteindelijk goed komt. De wiegeliederen The Past Matters en afsluiter Universe, 1979 bevestigen dit verhaal.
Elliott tenslotte is een instrumentaal pareltje dat recht uit een western soundtrack lijkt te komen en ons aan Calexico doet denken.
Gaman klinkt erg universeel en verdient de nodige aandacht buiten onze landsgrenzen.
