Marthy Coumans is een Bredase inwijkeling die z’n muzikale sporen verdiende bij het fijne Four One And Only’s, hij is tevens eigenaar van de in Antwerpen gevestigde uiterst sympathieke platenwinkel Grey Records. Met dochters Dieke en Guusje bracht hij als The VanCooths reeds 2 albums en evenzoveel ep’s uit. Nu is er dus een derde album opgenomen in de in underground kringen stilaan behoorlijk legendarische Studio 195. Eigenaar Patrick Delabie staat het trio ook nog bij op de drums.
Het is lang niet de enige gastmuzikant: Eric Geevers verzorgt toetsen en gitaren, Peter Kroes nog wat gitaar, Gerhard Rinsma speelt bas, elektronica werd ingespeeld door Demy Ottens en de Venezolaan Miguel Rosell mag cello toevoegen.
De titel dekt volledig de lading, dit is het album dat je moeiteloos door de koude, natte en donkere dagen zal loodsen met de compromisloze, charmante soms punky maar steeds catchy rammelpop meestal van vocalen voorzien door de dames Coumans. Papa speelt vooral gitaar, zingt al eens een backing of twee maar krijgt op But Tomorrow dan toch een leidende stemrol toebedeeld.
Wolkjes zijn er dus ook en die worden gevormd door de twee donkere meer elektronische tracks Keep The Wolf Away en Headphone, ook afsluiter Montparnasse met z’n grillige diepe gromgitaren zet de barometer meer richting onweer. Het toepasselijk getitelde So Pure dat enkel drijft op cello, stem en een van ver klinkende akoestische gitaar is ronduit ontroerend en beklijvend. Ze zeggen zelf dat dit hun beste plaat tot op heden is en wie zijn wij om dat dan te gaan tegenspreken. Zorgeloos, soms opruiend en tegen de schenen schoppend, mijmeren, pakkend en gevarieerd. Bovendien in een prachtige op karton gezeefdrukte hoes, maakt de plaat een erg fijn hebbeding.
Bestellen kan via de Grey Records Website en hun Bandcamp of ga eens langs in de Korte Nieuwstraat 6 in Antwerpen.
