Op 28 oktober 2019 komt The Slow Show naar de Botanique in Brussel om hun derde plaat (uit sinds 30 augustus) Lust And Learn te promoten. Rob Goodwin (zang) en Frederick ’t Kindt (keyboard) maken songs die hun tijd nemen, wat hun bandnaam ook impliceert. Ze deden er 18 maanden over om van Lust And Learn een emotionele plaat te maken die stemmingen creëert en mensen de plaat in één ruk doet beluisteren.
Lust And Learn is hun eerste plaats sedert het vertrek van bassist James Longden. Hij werd niet vervangen, maar samples, keyboards, koper- en snaarinstrumenten vervullen de rol perfect.
Opener Amend is een uitgebreide instrumentale intro van Eye To Eye, een lied vol conflict en strijd, chaos vermengd met rust en schoonheid, onbewust (zoals ze zelf zeggen) politiek geladen. Low toont dan weer een periode van verdriet en gefaalde pogingen om eraan te ontsnappen, met een trage, muzikale opbouw.
Een vrouwelijke toets horen we onder andere bij Hard To Hide en St. Louis gezongen door Keisha Jones, een niet professionele zangeres. Haar broze stem vertegenwoordigt in St.Louis (over de onvoorwaardelijke liefde tussen kinderen en ouders ) het hartzeer en de teleurstelling van een kind dat in de steek gelaten werd door haar vader, en contrasteert sterk met de rijke, sonore stem van Goodwin.
Om de overgang tussen Losers Game en het sterke, emotionele The Fall makkelijker te laten verlopen, was het voor The Slow Show noodzakelijk om het instrumentaal nummer Breath:Air te maken. The Fall werd geschreven na het lezen van een e-mail met heel delicate inhoud van een fan. De fan maakte zware tijden door en toen The Slow Show plots op de radio klonk, voelde deze steun om het over een andere boeg te gooien. Het lied begint met een lange, emotionele gitaarlijn en drum waarmee The Slow Show wil aantonen dat een instrument evenveel kan zeggen als een tekst.
In Vagabond, over ontsnappen uit een vermoeiende relatie en wegtrekken, horen we als climax een trompetsolo gespeeld door hun vriend en langdurig toerlid, Matthew Palmer.
Goodwin schreef Sharp Scratch tijdens een periode van ziekte: “People can identify with Sharp Scratch in millions of ways – how a simple thing like a blood test can change your life completely from ticking along nicely to being absolutely shattered in the space of 15 minutes.”
“I’m fall fall fall fall fall fall falling out again” is de ritmische zin waarrond Exit Wounds opgebouwd is.
Het laatste nummer is Places To Go, een lied dat een gevoel van zoeken, verlangen en wanhoop weergeeft. De tekst is eenvoudig, de diepere betekenis grijpt je naar de keel door de opbouw van geluiden en het mooie slot: “I love those pretty eyes, I miss those pretty eyes, I do.”
