The Raft is het geesteskind van Phil Wilson, waarmee hij sinds 2003 optreedt en albums maakt. Ondertussen bracht hij al tien albums en nog een handvol ep’s uit met dit project. Wij horen in de muziek van The Raft invloeden van onder andere The Stone Roses, The Beatles, My Bloody Valentine, Cocteau Twins, The Beta Band, The Sundays en Ride. Voor het nieuwe album werkte Wilson samen met JPedro, samen namen ze alle instrumenten de mix én de productie voor hun rekening.
Zangeres Clare O’ Neill zong, naast Wilson, de meeste nummers in. Ze werkte in het verleden ook al vaak samen met Wilson. Verder zijn er vocale bijdragen van Elie Long, Dani Mari, Red Shelley, Milly Winter en Liz Kramer. Allemaal minder bekende namen die echter één ding gemeen hebben: ze zingen allen op een wat dromerige manier die doet denken aan Elizabeth Frazer (Cocteau Twins), Harriet Wheeler (The Sundays) en Miki Berenyl (Lush, Piroshka).
Muzikaal gaat Wilson in dit album de richting uit van Cocteau Twins met hier en daar wat invloeden van The Beatles. Dromerige pop met rijke arrangementen en af en toe een stevige shoegaze gitaar. De keyboards spelen echter de hoofdrol, dus verwacht hier geen My Bloody Valentine of Ride kopie.
Summerheads And Winter Beds is een fijne plaat geworden met een nostalgisch tintje. Toch klinkt het album zeker niet gedateerd. Het staat op nummer 5 in “the best dreampop albums of januari” en is op cd al volledig uitverkocht. Digitaal wel nog te verkrijgen via Bandcamp.
