Saving the Geese is één van de twaalf songs op Horizon, het jongste album van The Inspector Cluzo. Ganzen, ganzenhouderijen en de gecontesteerde productie van foie gras, ja daar associeer je Frankrijks grootste provincie doorgaans mee. Oh, en wijn en armagnac! Maar rock-‘n-roll uit Gascogne? Wel, het duo Laurent Lacrouts (zang en gitaar) en Mathieu Jourdain (zang en drums) belichaamt als The Inspector Cluzo, nu al veertien jaar precies dat.
Lacrouts en Jourdain kwamen elkaar tegen tijdens hun studies in Mont de Marsan. Sinds 2008 maken ze samen muziek, maar ook zijn ze professionele, organische agro-boeren vanop hun Lou Casse-boerderij. Net zoals in hun boerenbestaan huldigen beide muzikanten 100% do it yourself, met ook een eigen label Fuck The Bass Player Records. Daarop verscheen een tijdje terug Horizon, alweer de negende plaat van het duo, die bij de Luminous Dash-redactie belandde.
Horizon staat vol potige bluesrock, afgewisseld met countryrock en een vleugje americana, waarbij het duo bijna alles zelf inspeelt. Niet alles klinkt even origineel, maar het luistert lekker weg. Vervelen doet het niet. Verrassen ook niet. In de zangpartijen horen we soms echo’s van John Fogerty of ook Brian Johnson (AC/DC), bij Wolf’s at the Door lijkt het even of Mike Patton op bezoek kwam, in Where are the Swallos Going to Build Their Nest horen we zowaar een Beach Boys-achtig koortje.
Niet álle twaalf songs handelen over de boerenstiel, of bij uitbreiding het milieu en het klimaat, maar toch best wat. Zo laten Swallows – Where are The Swallows Gonna Build Their Nest en Swallows – When will the Swallows Return natuurlijk weinig aan de verbeelding over. Saving The Geese handelt over burgerlijke ongehoorzaamheid tegenover de Franse overheid en de grote agro-industrie, die het gevogelte van kleinere boerderijen preventief wou doden om gezondheidsredenen.
Dat Act Local Think Global een duidelijk politiek statement is, spreekt voor zich, The Armchair Activist steekt dan weer de draak met salon-(milieu)activisme.
Humor is nooit ver te zoeken, fijnzinnigheid al wat meer. Zoals bij het niemendalletje Rockophobia waarin Iggy Pop als cameo de zinsnede “Hey TIC, me and my dick say fuck off” mag vertolken als telefoontje aan het einde van de song. En met de banale frase “Rock is dead, long live”.
Running A Family Farm is More Rock Than Playing Rock ‘n’ Roll is behalve een veel te lange titel een redelijke draak van een song en The Outsider begint veelbelovend en kent een fijne thematiek, maar weet met zijn zeven lange minuten niet echt te blijvend te boeien. Maar toch, hebben we stiekem een zwak voor deze song, misschien is het een groeier?
Eigenlijk verdienen Shenanigans; een boeiend verhaal over het rock-‘n-roll-leven en het verhaal van Bill Elder en Wolf’s At the Door, vanwege het knappe gitaarspel en de prachtige zang – enter Mike Patton-achtige stem, wel een extra vermelding. Als we dan drie songs moeten uitpikken zijn dat dus Shenanigans, Wolf At the Door en – toch – The Outsider. Oké, doe ook maar The Armchair Activist, omdat we ons wel kunnen scharen achter de tirade ook.
Ondanks de wat knullige bandnaam, is er geen Franglais te bespeuren op Horizon, de heren zijn de Engelse taal behoorlijk meester, de productie is glashelder, de bandsound gebald en mooi uitgebalanceerd. Niet al het materiaal is even sterk, noch origineel, maar dit is wel gewoon een fijn rockplaatje, dat je af en toe al eens zal doen glimlachen.
Horizon is uit bij Fuck The Bass Player en uit sinds 27 januari. Ook te vinden op gekende streamingplatvormen zoals Spotify.
