Als je je vaderlandse rockgeschiedenis wat bijhoudt, dan zal je misschien nog wel herinneren dat in 2012 The Herfsts de halve finale van de Humo’s Rock Rally haalden en twee jaar later een finaleplaats in De Nieuwe Lichting veroverden.
Een paar foute beslissingen (en een toer in China!) later zijn de zeven Leuvenaars er met een debuut die je doet omvervallen. Beter laat dan nooit, maar Gran Cavallo is ten minste een plaat waarover lang is nagedacht en die na een paar luisterbeurten niet bij de grote hoop zal belanden. Over iedere noot is goed nagedacht, iedere track zit pienter in elkaar en daar zal het inzicht van producer Floris Dedecker wel voor iets tussen zitten.
De jongens zijn zich van bewust van het feit dat de concurrentie in muzikaal België uiterst dodend is, en dat je als band dus best van alle markten thuis bent als je wil opvallen. Gran Cavallo doet dat, een zeer gevarieerde plaat zonder dat de eigen identiteit ook maar één seconde wordt verloochend. Het alternatieve geluid van The Herfsts is herkenbaar, wel is iedere song kant-en-klaar voor de radio, of geschreven om het lekker mee te brullen op een concert.
De meezingfactor van dit debuut is inderdaad uiterst hoog, hoewel zanger Koen Saelemaekers wel eens buiten de lijntjes durft te zingen, en dat maakt dit debuut net zo apart.
Make Waves teert op een aanstekelijk refrein, maar heeft minst even veel ballen als een Gang Of Four-plaat. Op zich niet zo’n vreemde verwijzing, want deze zeven hebben een punkverleden. Een plaat die dus alle kanten uitgaat, zo kon het rauwe Dreamwaves of de energieke opener TTW gemakkelijk uit de pen van Editors (of zo u wil White Lies) zijn gevloeid. Soms trendy (kwalitatieve) synth-postpunk, maar je kan daar evengoed het punky (en lekker rommelige) Kudos of het epische Gutscratcher tegenover plaatsen.
Het punkgehalte blijft behouden in Teen Baby, noem het voor ons part glamrock uit Leuven, maar het werkt, en hoe! En dan hebben we het nog niet eens gehad over het meeslepende The Sound Of A Manhunt dat kan wedijveren met het beste van The National.
Het knappe debuut wordt afgesloten met I’ll Be Your Guy, het soort song dat iedere gezonde gast zou willen schrijven. Voor wie alleen maar de laatste zin van een recensie leest: het debuut van The Herfsts is fantastisch!
