Zeven jaar zitten er tussen het vorige album Familiars en deze zesde The Antlers plaat Green To Gold. In de tussentijd ging het duo nog eens op tournee met hun album Hospice uit 2009 om de tiende verjaardag ervan te vieren. Eind vorig jaar kregen we dan uit het niets de wondermooie singles Wheels Roll Home en It Is What It Is. Pas in januari, met de derde single Solstice, kregen we het goede nieuws dat er nieuw album van Peter Silberman en Michael Lerner op komst was.
Bijna alle songs op deze plaat zijn geschreven en gemaakt in de vroege ochtend. Volgens Silberman is het ook de eerste The Antlers plaat waar geen fouten in zijn geslopen. Het zou volgens de zanger/gitarist dan ook het perfecte zondagochtend album zijn.
De aanpak voor deze Green To Gold was anders dan bij vorige albums. Normaal denkt Silberman goed waarover een song zal gaat. Deze keer documenteerde hij twee jaar van zijn leven. De nummers zijn spontaan ontstaan uit gesprekken tussen hem en zijn vrienden. Hij is ook niet meer dezelfde persoon als 15 jaar geleden. Hij is gegroeid als persoon en verwacht dat ook van de luisteraars.
Muzikaal ligt deze nieuwe plaat volledig in de lijn van zijn voorganger. Warme dromerige melodieën, brede arrangementen, af en toe wat americana invloeden en de zachte stem van Silberman die het geheel subliem af maakt.
The Antlers hebben weer een zalige plaat afgeleverd die misschien wel perfect is voor op een zondagochtend. Voor ons klinkt ze op ieder moment van elke dag fantastisch.
