Swervedriver is een band die vaak in een adem genoemd wordt met My Bloody Valentine en Slow Dive. Toen we zagen dat die band een nieuwe plaat uitbracht dachten we dus een sprong in de tijd te maken naar de periode waar een geluidsmuur van harde gitaren het summum was. Was dat even een misrekening!
Future Ruins is net het tegenovergestelde eigenlijk. Dit klinkt zo anders dat we zelfs alle voorgaande albums zijn gaan beluisteren om er ons van te vergewissen dat het toch nog altijd over dezelfde band ging. Indien je het oude werk niet kent, doe dat dan niet en luister naar deze nieuwe.
Future Ruins is vooral traag en zacht. Het duurde wel even maar na enkele luisterbeurten zaten we uiteindelijk in de juiste vibe. Het is muziek die het best tot zijn recht komt met je ogen dicht en een koptelefoon aan. Alternatief is in een auto, maar dan liefst wel met je ogen open.
Het titelnummer Future Ruins is voor ons zonder meer het beste nummer van de plaat. Het is zowat de ruggengraat van dit album. Denk aan Something In The Way, dat atypische nummer van Nirvana. Future Ruins zit voor ons op diezelfde eenzame hoogte. Dit is een soort lo-fi shoegaze, uitgekleed, breekbaar en ongelooflijk mooi! The Ascending en The Lonely Crowed Fades In The Air zijn ook nummers die we wel goed vonden, maar ze kunnen toch niet tippen aan dat ene nummer.
Een noiseband die plots breekbare luisterliedjes maakt, het is geen evidentie. Als we het oude werk van Swervedriver niet kenden vonden we deze Future Ruins wellicht ronduit fantastisch.
Ons advies: luister zeker en vast naar dat titelnummer en stop de plaat pas als je het niet goed vindt, wellicht luister je hem toch helemaal uit.
