Het Brusselse label Je m’en fish maakt er een gewoonte van om al dan niet obscure pareltjes uit het Belgische muzieklandschap opnieuw uit te brengen, aangevuld met niet eerder uitgebracht werk of nummers die iedereen al lang en breed vergeten is. Van obscure zaken waar nauwelijks iemand van heeft gehoord tot werk van The Neon Judgement, dat dan weer meteen uitverkoopt en ademruimte biedt om experimenteler werk uit te brengen.
Werk van ene Alain Neffe bijvoorbeeld, die niet alleen verantwoordelijk was voor het invloedrijke Insane Music maar tevens overdadig muziek maakt(e) onder diverse noemers, waaronder Kosmose, Pseude Code, BeNe GeSSeRiT en ook dit Subject.
Van Pseudo Code verscheen recent de plaat Light / Live en ook van M.A.L. verscheen net een cd en een cassette. Dat M.A.L. is het soloproject van Daniel Malempré die net als Neffe zelf deel uitmaakt van Subject, waar hij zowel de gitaar als de basgitaar ter hand neemt.
Bij Subject, een iets toegankelijker versie van BeNe GeSSeRiT lijkt het wel, doet Neffe zoals gewoonlijk het meeste zelf, bijgestaan door diverse zangeressen. Mirella Brunello, Isabelle Guillemin en Bariza mogen allen een stukje zingen terwijl echtgenote Nadine Bal alleen op het nummer The Happy Nurse uitbundig en hysterisch mag lachen.
Frequent krijgt Bal een veel ruimere rol toebedeeld in de projecten van Neffe. Dat is hier dus eens helemaal anders. Niet dat haar stem niet zou passen binnen het geheel van deze cd, integendeel. Maar misschien is net door het ontbreken van Bal dat het Subject-werk iets vlotter te behappen is door een ruimer publiek. Het blijft in veel gevallen natuurlijk allemaal heel speels en minimaal maar de scheve hoeken zijn wat minder aanwezig of zijn netter afgevijld, dat kan ook.
Het gros van de vijventwintig nummers zagen eerder het levenslicht op compilaties in allerlei formaten (vinyl, cassette, cd) maar er werden tevens zes niet eerder uitgebrachte stukken toegevoegd zodat zelfs de meest rabiate fan van Neffe een reden heeft om deze release aan te schaffen.
Fijn is dat ondanks het grote aantal nummers het beluisteren steevast leuk, aangenaam en verrassend blijft. En van dat minder experimenteel, tja, hangt ervan af wat daarmee bedoeld wordt natuurlijk. Wat ons betreft is dit een heerlijk nostalgisch album waarop het heerlijk weg mijmeren is zonder dat we bruusk worden opgeschrikt door Neffe’s soms vreemde kronkels.
