West-Vlaamse rap, waar hebben we dat al eens eerder gehoord. Maar kijk, wie niet perfect kan zingen en ook over zijn lippen struikelt als hij het niet in de taal van Vondel doet, moet het maar op deze manier zien te klaren. En hoe! Na een paar singles en ep’s is Steven H (voluit Steven Heyse) er met zijn eerste langspeler: Een Leven Zonder Zorgen. Twaalf nummers met een stijl die ergens tussen ’t Hof Van Commerce (die beats en die stijl!), Brihang (die zelfrelativering) en Willy Organ (die heerlijke kitsch van de smartlap) ligt.
In een interview met onze zine vertelde Steven dat diens teksten grotendeels autobiografisch zijn, maar wel met een knipoog. Maar toch, merk je dat de rapper in maatpak net geen farce maakt van zijn eigen tegenslagen. Stuk voor stuk onderwerpen die uit het leven gegrepen zijn en over situaties gaan waar iedereen wel eens in terecht komt of gewoonweg gedachten die in ieders hoofd wel eens durven op te duiken. Muziek met een grote herkenbaarheidsfactor, net datgene wat Luc De Vos zo groot maakte, en het is dat ook wat bij Steven H zo doeltreffend werkt.
Steven H is een DIY-artiest op alle fronten, maar dat valt weinig of niet te merken aan de kwaliteit van zijn songs die vaak balanceren op het randje van de aanvaardbare kitsch en die soms opgenomen zijn in huiskamers, repetitiekamers en zelfs tuinhuisjes. De kern waar alles om draait van dit debuut dat uit is op (jawel!) bierkleurig vinyl en op een ouderwetse tape is de liefde, of beter gezegd het ontbreken daarvan en de miserie die daarmee gepaard gaat. De eeuwige zoektocht naar het geluk of de vraag of je er wel nood aan hebt, een thema dat perfect in beeld wordt gebracht op de alleszeggende hoes waarop de West-Vlaamse hiphopper een jaloerse (of is het een ironische?) blik werpt op een verliefd koppel met kinderwagen die hem voorbijloopt.
De grootste troef van deze plaat is dat Steven zich geen seconde te serieus neemt, alsook de muzikale diversiteit die de songs sieren. Muziek met beats, en dat gaat van het soort dat je op de botsauto’s hoort (Jaja, ’t Leven ), de vibe van de Beastie Boys (Ajjet Wilt) of zelfs met een zekere donkerte erin (14 april).
Of Leven Zonder Zorgen van deze West-Vlaming een ster (ook al is het maar een cult) zal maken of niet, hangt alleen maar af van de exposure die hij hiermee krijgt. Maar omdat onze regerende politici toch van mening zijn dat alles wat Vlaams is erin moet gestampt worden kan dat geen probleem zijn. Wij uiten ons alvast als fan.
