Slow Bear is een doe-het-zelver of een one-man-psychfolkband zoals hij zichzelf noemt. Lees: een combinatie van gitaarfolk en indie met een vleugje pschychedelica die alles zelf voor zijn rekening neemt: het schrijven van tekst en muziek, zang, instrumenten bespelen, beheer van zijn Bandcamp-site, enz.
We horen duidelijk invloeden van Bob Dylan en Neil Young met hier en daar een laagje electronica aan toegevoegd. Zijn liedjes gaan over actuele thema’s zoals oorlog, geweld, gebroken harten en teleurstelling, maar ook over dromen en hoe hij met z’n muziek een betere plaats van de wereld wil maken. Het siert hem en we willen hem die kans zeker niet ontzeggen. Fucking Off is zijn tweede album met een opvallende titel die toch andere verwachtingen creëert dan wat we uiteindelijk te horen krijgen.
Opener Porno Jack (laat ook deze titel je niet misleiden) zal je niet omverblazen maar is wat het is: een vrolijk en aanstekelijk nummer. A Better Me gaat in diezelfde lijn verder. Outsider overtuigt niet meteen, maar wordt iets beter naarmate het nummer vordert en eindigt dramatisch met een bombastisch scheurende gitaar waarin hij alles geeft. Je voelt zowaar de wanhoop en uitputting van de sympathieke man.
Op de titeltrack Fucking Off is de flower power-invloed duidelijk hoorbaar. De terugkerende strofe ‘I pray for their souls, I hope they don’t need it’ blijft hangen en maakt van het nummer zowaar (bijna) een meezinger.
Met het 9-minuten durende Spirit Broken gaat Slow Bear de postrock-toer op. We zijn geïntrigeerd en vol verwachting. De song start met een onheilspellende, langgerekte en indringende gitaarpartij opbouwend naar een climax …hoopten we. Tot onze spijt komt die er niet, in plaats daarvan dooft het nummer gewoon langzaam uit.
De rustigere nummers: As Far As My Mind Drifts en Born From Indecision, respectievelijk door piano en akoestische gitaar begeleidt, maken niet veel indruk en drijven snel weg uit onze gedachten. Drowned gaat dan weer meer de psychedelische/indie richting uit met dat laagje electronica waar we het in het begin van dit artikel over hadden, onze gedachten keerden eventjes terug; iedereen verdient een tweede kans.
Afsluiter Quarter of a Story wordt een typisch storytelling folknummer inclusief akoestische gitaar en mondharmonica. De invloed van Dylan is duidelijk hoorbaar. Een verdienstelijke poging.
Fucking Off biedt de luisteraar onconventionele, pure en recht-uit-het-hartnummers en bij een tweede luisterbeurt valt het op dat arrangementen niet zo chaotisch zijn als ze op eerste gezicht lijken. Slow Bear is ongetwijfeld een oprechte en getalenteerde songschrijver en muzikant met het hart op de juiste plaats, maar we kunnen niet anders dan opmerken dat de zang regelmatig ondermaats is en vooral niet altijd even verstaanbaar.
Jammer, want hierdoor gaat net de essentie van die mooie teksten verloren en ook onze luisterzin. Het is voor ons allemaal net iets te braaf en té lo-fi. De Leuvense solo-artiest /one-man-band zorgt met momenten voor een leuke sfeerschepping, niet minder, maar ook niet meer.
Sandra Regent
