De Australische – Sydney is hun standplaats – postrockers van sleepmakeswaves hebben een nieuw album klaar. Melodische en episch aandoende postrock is nog steeds hun ding en gelukkig maar nog steeds grotendeels instrumentaal.
Als er wordt gezongen, op het erbarmelijke Terror Future – het enige nummer met zang, wat we alleen maar kunnen toejuichen – klinken ze namelijk eerder als Yes in een slechte dag dan als een oerdegelijke postrockband die het graag dynamisch houdt en de rock in postrock graag met een hoofdletter R schrijven.
Opener All Hail Skull belooft namelijk heel veel goeds: een stevig doorbeukend nummer dat laat horen hoe geïnspireerde postrock kan en moet klinken. Dat doet de band ook met Ritual Control en ook de afsluiter This Close Forever is een uitstekend stuk muziek waarin de band zijn capaciteiten op alle vlak etaleert.
Het trio, bestaande uit Alex Wilson (bas, keyboards), Otto Wicks-Green (gitaar, dader van de stem) en Tim Adderley (drums, synthesizers), zijn bovendien slim genoeg om niet aan één stuk door te beuken en het gaspedaal in te duwen. Rustige momenten met veel als piano klinkende keyboards, zorgen voor rustmomenten alvorens de band er weer helemaal in vliegt.
Mochten ze de zang helemaal weglaten, zoals ze ooit deden, zouden we dit waarschijnlijk een bovenstebest postrockalbum vinden. Nu ergeren we ons rot als dat vermaledijde nummer passeert en worden we grumpy, al is wat erna komt weer wel zeer degelijk.
It’s Here, But I Have No Names For It is digitaal, op vinyl en op cd verschenen bij Bird’s Robe.
Facebook / Bandcamp / Instagram
