Sioen houdt niet van stilzitten, ook niet na 15 jaar. Dat is onderhand wel duidelijk. Vorige zaterdag, 4 maart 2017 sloot de Gentse singer-songwriter nog zijn verjaardagstournee af in de Gentse Minard schouwburg, ondertussen is Sioen geland in Zuid-Korea waar hij drie maand zal verblijven om er Koreaan onder de Koreanen te worden en behalve de muziekscène te leren kennen, er voet aan grond te krijgen. En om muziek te maken natuurlijk, met Koreaanse muzikanten uit diverse muzikale disciplines. Vrijdag 10 maart verschijnt alvast een voorsmaakje: de EP Omniverse, een samenwerking tussen vijf Zuid-Koreaanse artiesten en Sioen.
Sioen was op elf jaar tijd al acht keer in Zuid-Korea. In 2006 werd de song Cruisin’ gebruikt voor een reclame van een Koreaans kledingmerk (met Gwyneth Paltrow in de hoofdrol). Het nummer werd opgepikt en werd ook daar een hit. In 2010 speelde Sioen zes ei zo na uitverkochte concerten in Zuid-Korea.
En nu is er dus Omniverse 옴니버스, een EP met vier nieuwe nummers en een herwerking van Pharaoh. Sioen werkt hier samen met het folk-duo Kim Sawol & Kim haewon, pop-diva Sunwoo Jung-Ah, Sung Kiwan en het DJ-duo Ehyun & Julian (die zich op Pharaoh smeten).
De ep opent met Fafafa dat erg Gainsbourg-achtig begint, om dan met The Nits en Leonard Cohen te flirten. Gainsbourg komt in het verloop van de song soms ook nog even kijken, de Zuid-Koreaanse versie dan toch. De prachtig dromerige zang van Sioen en het haast kinderlijke refrein; ja: “fafafa”, worden overschaduwd door een dreigende donkere bedwelmende gitaarsound. Eigenlijk gebeurt er veel in dit nummer. Voor mij een instant fave.
Our Little Life is even lichtvoetig als vrijblijvend. Of lijkt dat maar zo? Dit nummer is behoorlijk poppy en Beatlesesque, heel aanstekelijk ook. Knap gedaan en gewoon erg goed.
Typisch Sioen, maar dan toch weer anders, met ook hier een Nits-invloed of -gelijkenis is Swim. Is dat een melodica die we het refrein Swim, swim, swim horen begeleiden? Best aardig, maar wat meer variatie en schwung had dit nummer wel kunnen gebruiken, minder fan van de ietwat vals klinkende keys.
Strange Days (door Sung Kiwan & Sioen), de ‘single’ uit deze ep, werd geschreven in Seoul op de dag van de aanslag in Brussel (22 maart). Kiwan hoorde het nieuws over de aanslag op de radio en kwam de opnamestudio binnen met de woorden: “Sioen, let’s make a song to comfort your people!”. Of het de mensen echt gaat troosten valt af te wachten, een knap werkstuk werd het alleszins. Het lied start erg dreigend en beklemmend met een heavy synth-groove en Sioen die zingt “Strange Days ahead considering the facts”. De toon is gezet. Machtig hoe deze compositie zich ontpopt en accelereert om naar een climax toe te werken, met een heel rijk instrumentarium en de erg knappe combinatie van Sioens stem en die van Sung Kiwan. Startend uit onrust, ongerustheid, is het uiteindelijk de boodschap van hoop die overheerst: “People hold on, hold on to love”. Ja, misschien is Sung Kiwan wel in zijn opzet geslaagd. Op het einde van het nummer blinkt er een brede glimlach op je gezicht. Uitproberen zou ik zeggen.
Ik vraag het me steeds weer af: voegt een remix iets toe, is het nodig? Ik blijf bij mijn standaardantwoord: if it aint’t broken then don’t fix it. Slecht is de remix van Ehyun & Julian niet. Pharaoh blijft sowieso overeind, of dat door die extra beats komt, betwijfel ik.
De Pharaoh-remix is dan misschien geen verkoopsargument, de vier sterke nieuwe songs daarentegen zijn dat wel. De overall sound is erg geslaagd. Kopen dus. En doe het minstens voor de twee toppers Strange Days en Fafafa.
Benieuwd naar het vervolg in de reeks de avonturen van Sioen in Zuid-Korea…
