Too Good To Be True moet Frederik Sioen gedacht hebben toen hij zich realiseerde dat hij al een goede vijftien jaar bezig was met fijne muziekjes uit zijn mouw te schudden. Het resulteerde op dinsdag 4 mei 2016 in een bijzonder concert met fijne speciale gasten in de Handelsbeurs in Frederiks thuisstad Gent. Maar daar bleef het niet bij. De sympathieke Gentenaar besloot het feestje een jaar verder te vieren in verschillende zalen in het Vlaamse land, telkens met andere muzikale gasten. En op zaterdag 4 maart 2017 was het tijd voor de finale, opnieuw in Gent natuurlijk, dit keer in de prachtige Minardschouwburg. Luminous Dash was erbij en zag dat het goed was.
Misschien was de batterij speciale gasten vorig jaar indrukwekkender, met een monument als Roland en ook Pieter Jan Desmet of een erg verrassend goede Dana Winner, de finale in de Minard was minstens even subliem als feestelijk met een uitmuntende Lady Linn én een meesterlijke Rony Verbist op de bluesharp en saxofoon als speciale gasten. Koppel dat aan de uitstekende muzikanten die Frederik Sioen rond zich verzamelde, de prima songs, Frederiks fijne stemgeluid, het zichtbare spelplezier bij allen, meer heb je echt niet nodig om een fijne avond te beleven.
Wie er zaterdag bij was, ’s middags tijdens het extra concert of ’s avonds, behoorde niet tot de late twijfelaars want het laatste verjaardagsfeest van Sioen was hopeloos uitverkocht. De muzikanten speelden “tussen” het publiek: dat wil zeggen: behalve de klassieke zitjes in de zaal stond ook achter het podium een tribune met zitplaatsen opgesteld. Het sandwich-concept: aan beide zijden van het podium publiek, de band er mooi tussenin.
Aan spelplezier en grote kunde was er zaterdagavond geen gebrek, en er mocht al eens gelachen worden ook, waarom niet meteen bij de start? Frederik Sioen zette het ontwapenende I Play A Song For You in en vulde de zanglijn “I spread my arms, to show my friends just how big I am” kurkdroog aan met “1 meter 65!”. De sympathieke Gentenaar is dan misschien niet van de grootsten in gestalte, maar grossiert wel op grootse wijze in wondermooie liedjes.
I Play a Song For You opende een bijzonder sterk uitgebalanceerde set met als tweede hoogtepunt een pakkend Panic Mountain. Eén van de vele knappe songs waarin Frederiks prachtige stemgeluid zo mooi tot zijn recht komt.
Pharaoh, Johnny, Mary, Tommy & The Sun, Crime of Passion, Too Good To Be True, Bad Bad World met zijn heerlijke en onweerstanbare vibes en zeker ook Blackout in al zijn broeierigheid en dronken desperaatheid, behoorden tot de absolute hoogtepunten in de set. Wat een uitvoeringen zeg! Ronduit bloedmooi waren I Always Knew en Lost Today.
Maar laat ik zeker ook een lans breken voor speciale gast Rony Verbiest die in een aan Toots Thielemans opgedragen Cruisin’ een ronduit indrukwekkende bluesharp master class weggaf en tijdens Ease Your Mind en Blackout majestueze saxofoonpartijen neerzette. Machtig!
De andere muzikale genodigde was Lady Linn. De chanteuse wist al snel te imponeren met de meesterlijke cover van Feists Let It Die, dat ze samen met Frederik bracht. Heel heel erg goed. Uit eigen repertoire bracht de zangeres ook een fraai Lucky en het aandoenlijke Slowly dat ze voor haar zoontje schreef.
Dat Sioen, net als Paul Simon, wat met Zuid-Afrika hééft, is ondertussen wel geweten. Vorig jaar nog bouwde Sioen, samen met Zuid-Afrikaanse vrienden nog een behoorlijk feestje met diens album Calling Up Soweto en Paul Simons Graceland als leidraad. Zaterdag moesten we het met minder doen, maar die interpretatie van Paul Simons Under African Skies was behoorlijk indrukwekkend!
Na een set van ruim twee uur, met een flinke tweeëntwintig nummers kwam aan Sioens laatste verjaardagsfeestje van het jaar onverbiddelijk dan toch echt een einde. We kregen nog wel een subliem Another Ballad als ultieme bis en dan klonk het: “tot over 15 jaar, of nee, beter, op naar de volgende 15 jaar!”. Ok, Frederik, dat is afgesproken!
Nu de feestjes voorbij zijn, werkt Frederik Sioen al volop aan nieuwe projecten. Eerstdaags meer daarover!
MARK VAN MULLEM
