De vleeseters van schntzl blijven ons verblijden met hun fragiele mix van percussie, samples en pianogetokkel. Vlak vóór de pandemie werd het album Catwalk opgeleverd, vlak ná de pandemie zijn ze er opnieuw met hun tweede ep Amsterdam die, niet geheel toevallig, in Amsterdam werd ingeblikt tijdens een residentie in De Brakke Grond.
Hendrik Lasure en Capser Van De Velde laten zich nog steeds weinig in met de gangbare genredefinities en creëren alweer een wat bevreemdende geluidservaring waarin onvoorspelbaarheid centraal staat. De nummers zijn dan ook het resultaat van ongebreidelde improvisaties die, na zorgvuldige selectie in een album werden gegoten. Alles zelf gedaan, behalve de mix die lieten ze aan goede vriend en muzikaal compagnon Koen Gisen.
Zoals steeds laten de geluidscollage’s van schntzl heel wat over aan de verbeelding van de luisteraar. Stukken van melodieën en ritmes, gesamplede zang of gefluit, alles is goed om een idee over te brengen. Bij schntzl is wat je niet hoort soms even belangrijk als wat je wel hoort. Zo wordt de luisteraar als het ware het derde lid van de band, tenminste als die er zich voor openstelt.
Straf ook hoe de twee erin slagen om, ondanks de grote variatie in hun werk, toch steeds erg herkenbaar te blijven klinken. Beledigen we iemand als we het wat intellectuele luistermuziek noemen?
