Niet alleen vrienden helpen om nieuwe muziek te leren kennen. Men vergeet soms dat de muzikanten, de geluidsarchitecten en heel wat onbekende slaapkamerartiesten nog een belangrijkere functie hebben. De Amerikaanse jazzpianist Richard Sears (Constant Stranger, Richard Sears Trio, Richard Sears Sextet) behoort tot dat deel muzikanten dat zich laat drijven naar verborgen emoties en sferen gebruikmakend van niet conventionele muzikale methodes. Sears werkte voor Appear to Fade samen met producer en avant-garde gitarist Ari Chersky.
Sears bouwde samen met Chersky aan een archief van improvisaties en composities welke door de in New York residerende pianist ontwikkeld werden. Met behulp van magnetische tape loops en analoge productietools werd een eigenzinnig klanklandschap ontworpen van experimentele pianomelodieën die door een krakend bad van vuile elektronica geduwd werden. De gemanipuleerde en rauwe pianosoundscapes krijgen hierdoor het knisperende en ruisende gezelschap dat veroorzaakt wordt door tapevervormingen en tape loops. Er ontstaat door deze werkmethode een droevig en licht dystopisch sfeertje dat zich aan de zintuigen vast haakt. De mozaïek van klanken heeft wat weg van een combinatie tussen het noise pianospel van onze landgenoot Jan De Block zijn Silent Noise Revolution project en de rijke klanklandschappen van de niet te onderschatten albums Plight & Premonition en Flux + Multability die door David Sylvian met Holger Czukay (Can) eind de jaren ’80 geproduceerd werden.
Appear to Fade test aan de ene kant het luistercomfort maar blijft aan de andere kant wat toegankelijker dwepen met de zintuigelijke antennes van de ontvangende luisteraar. Sears begeeft zich met dit avant-garde album op een voortreffelijke wijze buiten zijn eigen comfortzone. Hij reflecteert op originele wijze zijn ideeën die waarschijnlijk bij vele artiesten onder de radar blijven borrelen. De muzikale grenzen worden op Appear to Fade getest en laten een golf van passie en toewijding los. Appear to Fade is een aan te raden experimenteel snoepje voor de liefhebbers van klasbakken zoals Nils Frahm, William Basinski en Ryuichi Sakamoto.
