Nix – zo heet het debuut van Reena Riot. Het is een naam die nu misschien nog niet bij alleman een belletje zal doen rinkelen. Maar reken er maar op dat dit met dit plaatje zal veranderen. Reena riot is de Gentse Naomi Sijmons met een schare schoon volk. De band bestaat uit Jan Myny (Mel Dune), Alan Gevaert (dEUS) en Bernd Coene.
Zeven jaar geleden al, in 2012, was Reena Riot finalist in de Rockrally. Naomi bracht toen twee ep’s uit maar daarna werd het stil. Ze bleef echter muziek maken, onder andere met Birds That Change Colour. Producers wilden haar wat graag een geluid aanpraten, maar dat was niet wat ze zelf wou. Reena Riot was op zoek naar een eigen geluid en dus werd de producer buiten gebonjourd en alles terug opgebouwd vanaf de grond. Het resultaat van die zoektocht is nu gebundeld op Nix.
Het verhaal van het art-work dat hoort bij de plaat is bijna even aangrijpend als de plaat zelf. Op de eerste singles zagen we al een harige oksel (Tonight) en een stuk van haar hals (Shadow Of The Sun) en nu toont Naomi haar hele bovenlichaam in al zijn puurheid. Qua symboliek is dit zéér sterk. Ze maakt hier een statement van jewelste, alsof ze roept: “Dit ben ik – niet wat anderen willen dat ik ben”.
Anno 2018 is een blote borst op een schilderij al voldoende reden om geblokkeerd te worden op Facebook. Toen de cover onthuld werd aan de pers werd dan ook moord en brand geschreeuwd. Ook wanneer het grote publiek de plaat te zien zal krijgen, is de kans groot dat het alleen over de hoes zal gaan. Dat zou doodzonde zijn want de muziek is even aangrijpend, subversief en confronterend als die foto.
In de loop van 2018 kregen we al twee nummers te horen. Eerst was er het het donkere, emotionele Tonight daarna het intense Shadow Of The sun. We wisten toen al dat de debuutplaat ons niet zou opvrolijken. Die verwachting is ruimschoots ingelost want de hele plaat bevat muziek die ons stevig bij de kraag vat en ons maar niet los laat. Het is vast en zeker niet de muziek die we alle dagen op de radio gaan horen in primetime, daarvoor is ze te persoonlijk en te grillig.
Het is een plaat geworden die je van begin tot eind moet beluisteren op vinyl of zelfs op cassette zodat je niet gemakkelijk een nummer kan overslaan als het wat té intens wordt. De luisteraar wordt op de proef gesteld door de grillige composities en emotionele zang. Niet alle nummers kunnen ons bekoren maar daartegenover staat dat we een aantal nummers op repeat hebben gezet zoals Bird, Knife, Waiting, Shadow Of the Sun en uiteraard Tonight.
Het is haast niet te geloven dat Naomi nog zo jong is, haar stem en muziek klinken doorleefd! We hoorden bij momenten de emoties in van Diamanda Galas, de muzikaliteit van The Walkabouts en de tristesse van Marianne Faithfull.
