Met op de hoesfoto de ruïnes van de ommuurde Middeleeuwse stad Dzhanpik-Kala brengt Qorakitobchi, zelf afkomstig uit Oezbekistan, ons meteen in de juiste sferen. Het project is het geesteskind van Anvar Kalandarov die ermee aan de slag is sinds 2012, naast zijn andere muzikale bezigheden als Psy-Faktor, Izmizm en Daunakarma.
Noise, drones en dark ambient is wat hij het liefst aan de buitenwereld presenteert en die diverse invalshoeken, te samen met een stel spoken word samples in het Oezbeeks, lijkt hij te willen verenigen in Qorakitobchi.
De sterkte van ’s mans werk is vooral dat hij erin slaagt Westerse met Centraal-Aziatische elementen met elkaar te verenigen. Zijn drang om wat industrial door zijn klankenwereld te jagen, gaat hand in hand met het gebruik van traditionele instrumenten als de rubab, de sato en de tanbur. Samen met voor ons het exotisch klinkende Oezbeeks, stralen de zes nummers de sfeer uit van gloeiend hete woestijnen, winderige vlaktes en vervallen gebouwen.
Getaande huid, toegeknepen ogen tegen de zon die rimpels veroorzaken, volksgezangen op de achtergrond die de dagelijkse sleur verklanken zijn elementen die Kalandarov in zijn soundscapes verwerkt.
Kalandarov weet alles goed te doseren. Soms gaat hij fel tekeer als een volleerd industrialmonster, terwijl hij wat verder de boel dicht gooit, aan het nadenken, mijmeren en mediteren slaat en zijn muziek bijna – we typen welbewust het woord bijna – ambient uit het boekje is. Gelukkig houdt hij dat niet lang vol en laat hij ons al snel weer genieten van doorleefde stoorgeluiden.
