Het zeskoppige Princess Thailand haalt inspiratie uit noise, pop, no wave en postpunk. Vroeger ging de band uit Toulouse door het leven als Sound Sweet Sound en maakten ze psychedelische rock. Maar op hun naamloze debuut maakten ze pure noise die dicht in de buurt kwam van The Birthday Party en Sonic Youth. Met dit nieuwe album zijn ze echter alweer een andere richting ingeslagen…
Synthesizers hebben intrede gedaan in de band en nu klinkt Princess Thailand iets melodieuzer. Noise hebben ze nu gecombineerd met postpunk en nu lijkt de band op een mix van X-Mal Deutschland, Savages en Whispering Sons. Met andere woorden: donkere, dreigende songs vol melancholie. Meer dan dertig minuten lang weten ze hoe ze de luisteraar moeten boeien met intense songs die je onmiddellijk bij de keel grijpen.
Het is fijn om te zien hoe deze band geëvolueerd is. Aniela’s stem kan heel dromerig klinken, maar ze kan er ook nijdig mee inhakken terwijl ze op het vorige album bleef roepen en schreeuwen. Muzikaal is er ook veel meer variatie dan op de eerste plaat. Als Princess Thailand deze krachtige sound ook live kan brengen moet dat zeker voor een stevige orkaan zorgen.
