Een grensgevalletje dit, niet muzikaal maar geografisch. Het trio Péniche opereert net over de Belgisch/Franse grens en dat vertaalt zich dan ook naar een gelijkaardige label collaboratie voor deze release na twee ep’s in eigen beheer.
Samenwerkingen om kwalitatieve underground naar buiten te brengen juichen we sowieso toe en na het beluisteren van dit volwaardige album al helemaal. Deze band grossiert in instrumentale capriolen met de basis rockbezetting van gitaar, bas en drums maar springt daar uitermate grenzeloos en avontuurlijk mee om dat ze zich meteen een plek in ons hart weten te veroveren.
Gemakshalve zouden we dit als postpunk kunnen omschrijven, maar dat zou hen oneer aandoen. Want ze kijken en voelen véél verder dan afgebakende genre restricties. De ijzersterke ritmesectie vormt een groovy kader dat gelukkig vaak ook afwijkt van de typische rock feel, gitaar weeft daar dan harmonische patronen over die zowel zorgeloos vrolijk als beklemmend weemoedig kunnen binnenkomen.
Treize Á La Douzaine is alvast een lesje in maatsoorten onderverdelen; een woodblock geeft de maat met snelle vierdes boven de 200bpm, gitaar en bas counteren unisono in achtstes met verschuivende accenten. Als de drums er voluit inhakken is dat het teken voor die anderen twee om elkaar terug los te laten en elks een eigen weg in te slaan, met dolle cadansen, breaks en melodieën tot heerlijk gevolg. Alsof The Guru Guru het even zonder Tom The Bomb moet stellen. Single Nono 168 doet ons bij aanvang dan weer lichtjes aan een uptempo zangloze variant van Bauhaus met vrolijke Cure gitaartjes denken, om die dan af te wisselen met stevig en grillig distortion riffwerk.
Twijfelen tussen ons op de dansvloer jagen of een potje huilen in een hoekje doet K10, Grotsunami doet meteen daarna alle twijfels verdwijnen en mikt resoluut met scherp op benen en heupen. De weltschmerz komt dan uiteindelijk toch wel met QLF.
Zo worden we 10 tracks lang virtuoos en emotioneel heen en weer geslingerd op een manier die kan wedijveren met onze grootste voorbeelden en helden, waardoor we wat verweesd en zelfs aangedaan achterblijven. Triplé staat momenteel dan ook met stip in de voorlopige lijst platen van het jaar, Péniche zelf op ons concerten verlanglijstje. Belgische concerten van het drietal zijn eerder schaars en meestal in de grensstreek, dus bij deze een oproep voor jullie, beste clubs en boekers in dit land! Zelfs ’t Hof in het Nederlandse Middelburg durft het aan op 10 mei zo blijkt.
Spotify – Bandcamp – Facebook – meer links
