We herinneren ons nog zeer goed het concert van Nyos dat we jaren geleden zagen in de Pit’s in Kortrijk. Ze kwamen er hun lp Nature voorstellen en deden dat op briljante wijze. De drummer mepte zich quasi letterlijk in trance terwijl de gitarist helemaal opging in zijn muur van gitaarlawaai. En het was vooral heel luid, waardoor de noisy en drony postrock echt weel door merg en been ging. Een band om te onthouden, en dat deden we dan ook.
Gitarist Tom Brooke (Domovoyd, Khuda) is afkomstig uit Leeds maar besloot te verkassen naar Jyväskylä in Finland in 2012. Hij ontmoette er drummer en gitarist Tuomas Kainulainen (Foster Parents, Presley Bastards) en samen besloten ze in 2014 om Nyos te starten.
Instrumentale postrock met veel noise en zwaar op de hand was het doel. Nu en dan met wat humor en wat samples om het geluid enigszins verteerbaar te houden was waar Nyos sinds het begin voor stond.
Waterfall Cave Fantasy, Forever is inmiddels de zesde langspeler van het duo noiserockers en het album laat duidelijk horen dat beiden onvervaard verder blijven experimenteren en het geluid dat kenmerkend is voor Nyos alsmaar verruimen waar mogelijk.
Het duo testte de combinatie van tot in de details uitgeschreven composities en live-improvisaties uit op het vorige album Celebration en die insteek, waarbij de nummers in één take op de band worden gezet, wordt verdergezet. Ambitieuzer ook, want naast de vertrouwde math, noise en postrock sluipt er alsmaar meer free jazz in de muziek.
Ondanks of misschien net door die extra improvisaties geënt op freejazz blijven de nummers onderhuids behoorlijk funky en swingend, distortion in overvloed of niet.
Waterfall Cave Fantasy, Forever is daardoor misschien wel de strafste plaat die Nyos tot nu toe maakte. Denk aan een gevecht tussen Battles en Don Caballero in een jazzy mood.
