Neen, het was geen goed idee van Nutshell om een ep uit te brengen. Het ding doet ons enkel maar verlangen naar zaaltjes met bezwete lichamen, schraal bier en een zanger van een groep die zijn ziel uit het lijf schreeuwt. Als je je ogen dicht doet en luistert naar Tidal Waves bevinden je je precies op zo’n locatie. Jammer dat we de ogen moeten openen.
Tidal Waves begint met een halve oerkreet. Pas bij het bekijken van de titel, weten we wat de frontman precies zegt: Forgot The Car. Het nummer begint nog melodieus met een braaf gitaarriedeltje maar barst dan helemaal los en zal je de komende minuten flink bij de strot grijpen. Garagepunk op zijn best met de nodige twisten waardoor de nummers een extra dimensie krijgen. Die extra twisten vertalen zich ook in tijdsduur. Klokt een gemiddelde garagepunkstamper af onder de twee minuten, dan passeren we hier vlotjes de drie minuten. Toch vervelen de nummers geen minuut.
Florida Man kwam eerder al uit als single. Bekijk ook de gekke videoclip. Op sommige momenten vragen we ons af of de nieuwe Pelle Almqvist is opgestaan? Live bouwt dit kwintet, met thuisbasis in Leuven maar ook leden uit Kortrijk en Antwerpen, ongetwijfeld een feestje.
Je verwacht niet dat deze muziek onder een Vlaamse kerktoren is gemaakt. De zang klinkt vrij internationaal met echo’s van Cage the Elephant en At The Drive-In. Dichter bij huis schemert ook de intensiteit van SONS door.
De volgorde van nummers is ook perfect gekozen, opbouwend naar een hoogtepunt met Jams – dat refrein vraagt toch om luidkeels meegebruld worden. Ook Mathusian Trap, dat eerder al als single uitkwam, blijft een kraker. Wat wil in godsnaam de zinsnede “Haraka Haraka Haina Baraka” zeggen. Die outro die blijft aanslepen vormt een tweede hoogtepunt binnen de song.
Tidal Waves doet verlangen naar meer van deze smerige, oppeppende garagepunkers. Na corona een echt album?
