Yeah bloke, vanuit Perth, het verre Australië dus, komt Mt Mountain aangewaaid met hun derde album op het Londense Fuzz Club Records.
Ook op de nieuweling worden er bezwerende gitaren, zoete engelenstemmen en een subtiel droog groovende ritmesectie verhandeld in een anti-zwaartekracht kamer. Dynamische fluctuaties zorgen voor afwisseling in de geestverruimende trip.
Het mag geen verrassing zijn dat net een Engels label dit aan de man/vrouw/non-binaire brengt, gezien de Britten hun traditie in psychedelica allerhande. En ja, we horen lekkere lappen Pink Floyd en Beatles in hun Magical Mystery periode, maar ook invloeden van krautrockers als Neu en Can.
En toch misschien net iets te weinig echte songs en/of eventuele verrassende wendingen om ons de volle 43 minuten te blijven boeien. Na een halve plaat is hun trukendoos al volledig leeg en blijft enkel het hypnotiserende aspect over. Fijn voor meditatieve momenten of onder invloed, maar een nuchtere recensent durf dan wel eens afhaken door de langdradigheid… helaas.
