We geven het toe, we hebben onze buik vol van politieke betweters die ons de Vlaamse cultuur proberen op te dringen. Niet dat die niet mooi zou zijn, au contraire. Maar laat gewoon de mensen vrij in hun keuze en men zal zelf wel de schoonheid van de eigen taal ontdekken. In Meermens bijvoorbeeld.
Meermens is in het leven gewoon Bram Verstappen. Tijdens de werkuren een leraar in het lager onderwijs, maar eens daar buiten is hij druk bezig met musiceren. Al vanaf zijn prille tienerjaren en steeds liedjes maken die ons meer mens moeten doen worden (snap je hem?), maar de naam is even zeer opgedragen aan de liefde voor de zee. Na de nodige optredens had Bram genoeg nummers bij elkaar gesprokkeld en die zijn verzameld op zijn debuut Zever, Zalving En Een Zeemanslied. En niet dat we er ons gemakkelijk van af willen maken, maar een titel die perfect de lading dekt.
Een troubadour zonder meer, maar wel één van het soort die ontzettend goed kan goochelen met de juiste woorden, ook al is hij meer dan eens sarcastisch. Luister gewoon naar Roodkapje (Sprookjes) waar ook Augustijn Vermandere op mee speelt, en je snapt ons wel. Maar naast de zelfrelativering (Het Beste Van Mezelf) is er ook plaats voor liedjes die over de zalving gaan, de liefde dus. Liedjes waar je al eens durft voor te gaan zitten om eens dieper na te gaan denken over de tekst, zoals bijv. De Uitstelkampioen dat dankzij de hulp van ene Frank Vander Linden een komische noot krijgt op dit debuut. En tja, wie in De Haan woont voelt de zee door zijn bloed stromen en dat is dan (wat had u anders verwacht) dat zeemansliedje geworden.
Zever, Zalving En Een Zeemanslied is een zeer evenwichtige plaat die verder gaat dan kleinkunst. Laten we het maar gewoon op luisterpop houden en waar ook kunst in zit…
