Als gepassioneerd muziekliefhebber en verwoed verzamelaar van muziek, gebeurt het wel eens dat je zelf de sprong waagt om muziek te gaan maken. Dat geldt ook voor La force Inconnue.
En die onbekende kracht, noem het gerust talent, laat hij horen met een eerste track. Zelf blijft hij anoniem. Hij houdt van duistere beats, werd dj, presenteerde zowel een ochtendprogramma op zaterdag als een houseprogramma op vrijdagavond op twee vrije radio’s en de top 40 op zaterdagmiddag.
Toen de popmuziek hem rond 2010 begon te storen, stopte hij met het dj-werk en verkocht al zijn materiaal, behalve de platen. Met de opbrengst daarvan kocht hij synthesizers om mee zelf aan de slag te gaan: “Het genre moest donker. Anders. Meeslepend. Angstaanjagend. Agressief. Maar verstaanbaar. Of ontroerend. Pakkend. Vaak dansbaar. Niet hap slik weg. Liefst ook tijdloos.”
Hij laat met zijn Zeepbel-demo een eerste nummer op de wereld los, waarin hij een sound neerzet, geïnspireerd op EBM, met kwade Nederlandstalige tekst.
“Ik zen nog altijd kwaad! Maakt u geen illusies, baby. Ik zen nog altijd kwaad! ’t Geduld is op.”
De zeepbel van La force Inconnue is duidelijk uit mekaar gespat. Dit nummer doet alvast wat denken aan een minimal-versie van Arbeid Adelt!, gevuld met een nijdige, darkwave/ darkpunk esthetiek!
