Nederlandstalige indierock met een brede sound en heerlijk scherpzinnige als verrukkelijk poëtische teksten. Alleen al omdat ze het aandurven om wervelende indierock te maken in onze mooie taal verdient dit viertal onze aandacht.
MAANBAR serveert stevige rocknummers zoals de ode aan Brussel waarin de voortstuwende drums en subtiele gitaren ons door onze mooie hoofdstad (met gebreken) jagen op zoek naar geluk. Een meezinger vanjewelste.
Catchy poprock zoals Illusie waarin de zanger met woorden goochelt: ‘Met m’n kracht in m’n handen stel ik die eene vraag waar Google geen antwoord op kent…’. Maar ook het wondermooie, indringende Rusteloos of het rauwere Schaduw zinderen na. Als we Dicky Antoine horen zingen komen spontaan de namen Frank vander Linden en Luc De Vos in ons op en spitsen we de oren.
Muzikaal klinkt de groep als een kruisbestuiving tussen Gorki, The Scene, De Mens, Meuris en Het Zesde Metaal. Niet verwonderlijk natuurlijk want met producers als Staf Verbeeck (Gorki, Thé Lau), Xavier De Clercq (Ivy Falls, Poolside Echo…) en David Poltrock (Hooverphonic, Monza…) zijn de Bruggelingen in goede handen. Wij zien en horen alvast veel potentieel en een mooie toekomst voor deze band.
