Van grote productiviteit kan Lizard Smile niet worden beticht. Vier relatief korte cd’s en twee cassettes in drieëntwintig jaar, dan doe je het rustig aan, heb je weinig te vertellen of ben je pietje precies en moet het allemaal perfect kloppen.
Alle vorige releases bracht het Antwerpse trio, bestaande uit Beatnick (zang, programming), Strobo (gitaar) en Albi (bas) uit op hun eigen Reptile Music label. Tijd om uit de cocon te kruipen en de wijdere wereld in te trekken, de wereld van Wool-E.
Die wondere wereld houdt wel van muziekjes die de mosterd halen bij The Sisters of Mercy, The Mission en Fields Of The Nephilim, waar we zelf zonder aarzelen Bauhaus aan willen toevoegen. Beatnick klinkt namelijk over heel de lijn als een Peter Murphy-light. Gothrock dus, al wordt die gevoed met heel veel quasi dansbare elektronica.
Niets wereldschokkends, niets nieuws onder de zwarte zon. Maar het is heel goed gedaan allemaal (het pietje precies). Luister naar Images Of Distance en je waant je zo in een new wave discotheek in de jaren 80. Het nummer zou in die tijd misschien zelfs een bescheiden hitje geworden zijn. Ook de andere vijf nummers hebben diezelfde opgewekte hitgevoeligheid, al blijft het toch steeds ietwat donker van toon. Moet ook natuurlijk, het is en blijft gothic.
Liefhebbers van één van bovengenoemde bands kunnen dit schijfje zonder blozen aan hun collectie toevoegen. Nieuwelingen kunnen net zo goed hier beginnen, alvorens in de platenkast van hun ouders (of grootouders) te duiken. Bij ons is het vooral nostalgie naar de jonge jaren die ervoor zorgt dat we van Wandering In Mirrors kunnen genieten.
