Op 28 februari bracht de jonge, Nederlandse zangeres Lila Poppy haar debuutep Als Wensen Nog Zou Werken uit. Wij, als fiere oom en een gezamenlijke passie voor muziek, zagen haar als tiener diezelfde liefde ontwikkelen, mede door de redenen waarom te begrijpen. Het kinderlijke droombeeld dat bij het volwassen worden niet altijd uitkomt door de verwachtingen van de maatschappij vormt de rode draad doorheen de ep. Haar toelating aan de Herman Brood Academie bleek de perfecte stap om haar dromerige teksten, in combinatie met experimentele elektronica, te laten ontplooien.
Op openingsnummer Gelukkiger Dan Ik Ooit Ben Geweest bezingt ze met frêle stem, ondersteund door een strakke drumbeat, de prestatiedruk die ze van jongs af aan voelde, zowel persoonlijk als tegenover anderen. Haar klasgenoten Ismael Al Attar en Florian van Booren hielpen onder meer met de productie van 2 nummers, maar vooral de mooie symbiose die op Als Jij Diegene Herkent tussen broer en zus naar voren komt, waarbij Piet Geurts de zoektocht naar liefde mooi aanvult met zijn zalvende rhymes, is een streling voor het oor.
De Auto op de Snelweg toont vervolgens het kind dat ongewild tussen twee werelden wordt gedrukt en laat ons die ongewilde tweestrijd inzien. De korte interlude Lila Poppy die volgt zou eigenlijk de opener van dit verhaal mogen zijn. Eindigen doet ze met hoe we haar in eerste instantie leerden ontdekken. Een akoestische gitaar, begeleid door een serene, oprechte tekst, zorgt ervoor dat Misschien Mis Ik voor ons het meeste indruk achterlaat.
Lila brengt met dit debuut een mooi verhaal over een kleine meid die mettertijd zelfzekerder wordt en stilaan een plaats vindt in onze immens snelle maatschappij.
