Leagus is eigenlijk een duo uit Sápmi, Noorwegen waarvan de leden elkaar leerden kennen aan het Tromsø Conservatory, alwaar beiden een master behaalden. Pianist Herborg Rundberg en gitarist Kristian Svalestad Olstad werkten beiden gestaag aan een eigen vocabularium waarin hedendaagse jazz, improvisatie en nieuwe interacties tussen piano en gitaar centraal staan.
In 2021 kregen ze een uitdaging aangeboden door het North Norwegian Jazz Ensemble. De opdracht bestond er in dat ze een stuk moesten componeren voor een tienkoppig orkest en dat het resultaat enigszins met jazz te maken moest hebben.
Het onderliggende Flora Eallin is het uiteindelijke resultaat geworden waarbij het duo al zijn opgedane kennis en ervaring heeft aangewend om er een gevarieerd album mee te maken. In een aantal nummers wordt er ook een stem ingezet. Elina Waage Mikalsen en Frode Larsen kwijten zich van die taak en doen dat al net zo divers als de muziek weerklinkt. Soms enerverend slechte (bij de eerste luisterbeurt hadden we de cd uitgezet, we konden het niet meer aan), op een ander moment via autotune of behoorlijk experimenteel. Even doorbijten dus, want het is slechts sporadisch dat we er krultenen van krijgen, al hadden ze wat ons betreft die zang gewoon achterwege mogen laten.
Het stuk behelst twaalf nummers waarin hier en daar ruimte wordt gelaten voor een solist van het ensemble. Saxofonisten Ola Asdahl Rokkones en Fred Glesnes mogen zich elk op twee nummers uitleven. Zelf vinden we de stukken waar Rokkones speelt, de meest geslaagde, toch als het om de nummers met een solist gaat.
Van softe, smooth jazz gaat het stilaan alsmaar richting vrije improvisatie waarbij er niet op een tegenwringend ritme gekeken wordt. Daardoor wordt het album een reis door de wereld van het componerende duo die het geheel prima in de hand hebben.
Afsluiten doet Leagus met het ijzersterke Hyperion, dat zowaar een dansbaar jazzkraker is geworden.
WEBSITE– ISITJAZZ – FACEBOOK – BANDCAMP
