Een hypercoole hondachtige die duistere, filmische trap voortbracht, zo leerden we Lavito drie jaar geleden kennen op zijn ep The Underdog. Veel is er veranderd intussen: de producer maakt niet alleen meer beats, maar voldragen nummers die hij onlangs zelfs met harmonieorkest presenteerde en waarop een waaier aan gastzangers en -rappers figureert. En waarop hij niet langer bevreesd is zijn eigen stem te laten horen.
Drummen en pianospelen doet Lavito al van kinds af aan, niet verrassend zijn de nummers die sterk inzetten op toetsen en percussie zijn sterkste. Luister maar naar Velvet: de percussie krijgt hier de ruimte om je mee te slepen in een nummer dat de kleuren van een eindeloze zomeravond draagt, terwijl je oncontroleerbaar het ritme met de vingers mee knipt.
Of het opzwepende Waking Up, dat erom smeekt meer dan één dansvloer te vullen, niet in de laatste plaats door het gastoptreden van zangeres LAUD. Haar verfrissende stem voegt extra klankkleur toe aan het geheel en had nog veel meer ruimte mogen krijgen. Hetzelfde effect hoor je op Waves, waarvan we het ritme al te vaak gehoord hebben, maar de stem van XENA je bij de hand neemt om je nooit meer los te laten.
Niet alles op Green Velvet is zo geslaagd. Zo duurt het op You & I te lang voor de dromerige blazers worden bovengehaald, terwijl de rest van het nummer te veel de platgetreden paden van de elektronische popmuziek bewandelt. Wie houdt van dit genre zonnige beats, ontdekt op dit album echter genoeg om gelukkig van te worden.
