Het Britse vijftal Lanterns On The Lake mag dan nog geen al te bekende naam zijn, hun vierde langspeler Spook The Herd kan daar binnekort verandering in brengen. De redenen waarom zetten we graag kort voor jou op een rijtje.
De zangeres: Hazel Wilde heeft niet alleen een poëtisch klinkende naam, ze bezit daarnaast over een stem die een al even natuurlijke pracht in zich draagt. Haar stem roept warme gevoelens op maar laat daarbij ruimte voor een PJ Harvey-kantje. Wilde klinkt fris en jong, toch bezit ze een even aantrekkelijke volwassenheid. Bovendien toont ze op Spook The Herd dat ze weet hoe ze een verhaal moet vertellen. Naïef zonder de realiteit uit het oog te verliezen, kritisch zonder de hoop op te geven, vastberaden én kwetsbaar. Meer dan eens merken we dat we in een nummer gezogen worden als in een poel drijfzand. Elke sparteling om er uit te raken trekt je dieper de omknelling in. “And you’ll never learn to swim keeping one foot on the ground”, zingt Wilde in Swimming Lessons. Wie zich niet kwetsbaar durft opstellen, zal nooit weerbaar worden.
De arrangementen: vanaf de eerste klanken tijdens opener When It All Comes True wordt duidelijk dat Lanterns On The Lake het belang van muzikale omkadering niet onderschat. De volle én flexibele arrangementen doen de nummers boven zichzelf uitstijgen. Blue Screen Beams, over steunpilaren in vereenzaamde tijden, wordt gedragen door bombast waar het moet en stilte waar het kan.
De intimiteit: Spook The Herd is een plaat die bruist van de intimiteit. Niettegenstaande de tegenstrijdigheid in de woorden ‘bruisen’ en ‘intiem’ dekt dit toch de lading. Intiem is meer dan innig en knus, het gaat over het overbrengen van een gevoel dat de muziek ergens in je gehoorgang ontstaat en daar een onnoemelijke ruimte in probeert te nemen. Relaties worden onder de loep genomen. De broosheid, de twijfel, het zien en ontzien van de oplossing, de confronterende spiegel, ze passeren allen de revue en durven al eens een haar doen rechtkomen. Secrets & Medicine is het toonbeeld van pijnlijke frêleheid in een wondermooie verpakking.
De nummers: nee, wij zijn verre van een melige ziel die meteen emotioneel overstag gaan als een nummer ook maar van ver gevoelig probeert te zijn, wanneer het de liefde als onderwerp kiest. Dat we intens geraakt worden van volgende formulering in Every Atom is dus meer dan een compliment voor Lanterns On The Lake: “If I have to split every atom, just to find a trace of you. That’s what I’ll do”. Natuurlijk heeft dit niet met één zinsnede te maken, maar met de kwaliteit van het geheel. En laat die deugdelijkheid er één van hoog niveau zijn. Eén die trouwens ook de productie van gelukshormoon weet te stimueren, want laat duidelijk zijn dat deze plaat geen tearjerker is.
De som is meer dan het geheel der delen: al deze elementen beïnvloeden en versterken elkaar waardoor Spook The Herd een plaat is die groeit bij elke luisterbeurt en ontegensprekelijk een plaatsje verdient in je gehoorgang. Nestel je in je zetel, neem er een koffie of thee bij, drapeer een dekentje over je heen en geniet tot in de diepste vezel van je lichaam en ziel.
