De Bergense noise-/mathrockband La Jungle brengt vandaag hun vijfde studio album Ephemeral Feast uit, via het Australische label Stock Records, À Tant Rêver Du Roi (FR) en Black Basset & Rockerill Records (BE).
Wie de heren al eens aan het werk gezien heeft, zal zeker beamen dat stilzitten bij hen niet evident is. Ze staan altijd garant voor energieke en explosieve optredens die het lichaam in een complete trancetrip meenemen. Muziek aan hoge intensiteit voor de oren en het lijf, dat hebben we graag en dat horen we ook op hun nieuwe album.
Amper een jaar na Fall Off The Apex brengt La Jungle een nieuw album uit. Geboren in het hart van opeenvolgende lockdowns, is Ephemeral Feast geïsoleerd van de gebruikelijke tournees en feesten van de band en blijkt het ver verwijderd van de promiscuïteit die de groep gewoonlijk graag ontwikkelt met zijn publiek.
Het album klinkt kouder en duidelijk minder feestelijk dan hun gebruikelijke output en omschrijft de sfeer die op dat moment heerste. Ditmaal gebruikt La Jungle ijzingwekkende geluiden en laat het zijn dansante snufjes achterwege om ruimte te maken voor de angsten. Angsten die het bestaan overstijgen.
De toon wordt meteen gezet met de intro Intruder. Een instrumentale geluidsmuur van stevige drums en scheurende gitaren. Hallow Love gaat op het zelfde elan verder maar met hypnotiserende zang die in complete chaos eindigt.
Rivari is dan weer een knap aanstekelijk nummer met een knipoog naar de EBM-scene en de sound van de jaren 80.
No Eyes opent met verpletterende drums waarbij je je afvraagt hoe ze het in hemelsnaam volhouden om aan zo’n tempo te spelen. Een zeer knap nummer dat beslist een moshpit zal uitlokken wanneer de heren het live spelen.
Tijd om wat aan tempo te minderen met Another Look To The Woman In The Gloom en De Verna.
In het bezwerende Couleur Calcium hoor je duidelijk de typische La Jungle-stijl. Je wordt meegezogen in de hypnotiserende sfeer en energieke ritmes, net als in De Verna.
De plaat sluit in schoonheid af met het bijna 10 minuten durende VVCCLD.
Met een behoefte om zowel onze aftakelende samenleving als een wereld die er steeds verdoemder uitziet te beschrijven, hebben de heren van La Jungle hun nieuwe album een nogal pessimistische en angst inboezemende toon gegeven, die een tijd weerspiegelt waarin de mensheid gedoemd lijkt te verdwijnen. Ephemeral Feast schetst het portret van een buitensporig feestmaal dat ten einde loopt. Het roept een feestmaal op waarbij de mensheid te ver zou zijn gegaan en schaamteloos zou hebben genoten van de noodzakelijkerwijs beperkte middelen die haar gastheer Aarde haar schonk. Voortaan zou het beeld van Moeder Natuur – zoals het op de album-cover staat – bij de minste schok wel eens voor eens en voor altijd kunnen instorten.
En ondanks deze duistere gedachten is La Jungle er opnieuw in geslaagd om een prachtplaat af te leveren met diverse stijlen binnen het muzikale spectrum. Of je nu van rock, noise of dance houdt, Ephemeral Feast zal iedereen kunnen bekoren.
