Kitchen Cynics is een langlopend project gerund door de Schot Alan Davidson. Uit Aberdeen, meer specifiek, brengt de man, die zich ook wel Alan Cynic noemt, sinds eind van de jaren 1980 heel wat werk uit dat te situerend valt als acid folk, pastorale folk, folktronica of weirde psychedelisch aandoende folk.
Hij laat zich nu en dan bijstaan door onder meer Beth Anderson (viool) en Duncan Hart (cello) en op meer sporadische basis door Philip Johnston (fluit, sitar, melodica) en Mike Napier (gitaar, bas, ukelele). Die fluit mag wat ons betreft altijd achterwege blijven trouwens, al duikt ze jammer genoeg ook nu weer ergens op.
De titels van zijn cassettes, cd-r’s en lp’s spreken ook al een beetje voor zich over wat we kunnen verwachten van dit zeer ijverig manspersoon: Compulsing Songwriting Disorder, A Girl Eats The Moon, Schmerz Babies, Foggy Hipsters of I Ate A Strawberry.
Voor As Those Gone Before werkt hij opnieuw samen met Margery Daw, met wie hij sinds 2023 al een paar keer samenwerkte, ook als trio met Grey Malkin.
Veertien nummers staan er op deze kersverse, gelimiteerde cassette die klinken als een minder apocalyptisch aandoend Current 93 dat in het huwelijk trad met The Band Of Holy Joy om samen een pirouette te dansen als ze voor een klein ogenblik de alles verzengende melancholie achter zich kunnen laten.
Dromerig, treurig, herfstig maar nu en dan ook speels of ‘alles is schoon toch?’, op zijn allerbeste hippies is de sfeer die wordt overgebracht.
Evocatieve en experimentele folk met een poëtische inslag, met de natuur, folklore en mythologie als grootste inspiratiebron, al kan het net zo goed de fluitende ketel zijn voor een vers potje heksenthee.
Een kinderliedje (een zogenaamd nursery rhyme) Sticking Out My Tongue, een cover van Grey Lady Morning (Dave Evans) en het heerlijke Toy Piano dat perfect bij Halloween past, zorgen voor een gevarieerd aanbod aan intrigerende set avant-folk.
