Raar groepje. Het zijn Zwitsers-zonder-gaten en ze maakten – Alpenhoorns ver te horen – dingen uit de moerassen van ‘The Deep South’. En dat geeft niks, want één der grootsten, John Fogerty van Creedence Clearwater Revival, schreef en zong ook over de Bayou en de swamps aldaar zonder er ooit één gezien te hebben.
Al was dit meer Screaming Jay Hawkins, die ook uit een moeras kwam en beet. Nu, King Legba & The Loas bijten zeer zeker, maar niet de tanden stuk op dit, een epeetje met vijf songs.
De aftrap, genaamd Out of the Ashes, bijt er zelfs naast. Zanger Tobias Glanzmann klinkt als de dode Lemmy toen die nog leefde en dat hoeven we nu even niet. Wat dan wel?
Zeker geen Smithereens, want dat sleept zich voort als het trouwkleed van Diana, Princess of Wales, lang geleden. (Even opgezocht, 29 juli 1981).
Ah, daar zijn ze terug! Met Hellhound, wat van Metallica had kunnen zijn maar we zijn hier nog altijd op zoek naar de moerassen van vroeger, die van King Legba & The Loas.
Mensen wagen zich (vooral op trouwfeesten) al eens aan covers, en The Green Manalishi (With the Two Prong Crown) is uit 1969, année érotique, en ook al zit er de spanning van het origineel (Fleetwood Mac) in, sorry jongens.
The Storm Will Scream Your Name heeft inderdaad een naam en die heet ‘fuckin’ bloody boring’.
Er is niks mis mee om zich te willen vernieuwen en eens een ander shirt aan te trekken. Even onder de oksels ruiken: nee, niks mis mee. Maar kan iemand, bijvoorbeeld een Zwitserse boer die kaas met gaten kweekt en maakt, hen terug het denkbeeldige moeras indrijven? Daar komen ze vandaan en daar zitten krokodillen in die bijten. King Lehba and The Loas beten vroeger maar niet op en in dit. En nu gaten eten.
Shine a Light is digitaal, op cd en op vinyl beschikbaar.
