Wie herinnert zich .Calibre – met punt vooraan – nog? Ontstaan uit de restanten van hardcoreformatie Facedown brachten ze, juist na de millenniumwissel, hun debuutplaat Killthelogo uit. Ondertussen zijn we twintig jaar later maar blijkbaar leeft er nog genoeg woede om een nieuwe plaat uit te braken. Resultaat: Reset, het eerste album van Killthelogo.
Opener en single Riot As One klinkt heel nineties. Begint braaf maar weldra komt er een ijzersterke hakkende gitaarriff bovendrijven. Echo’s van Papa Roach en The Deftones. De zanger begint nog zeemzoet maar gaat dan over in een zang waarbij zijn ogen ongetwijfeld opzwellen door het bloed dat door de aderen rondom gepompt wordt. Die zang ligt de frontman ook duidelijker beter dan het brave werk.
Buy More Shit gaat op hetzelfde elan verder. Hoofdrol voor het drumwerk. Het doet heel loom aan. Het werkte ongetwijfeld begin jaren 2000, benieuwd of het twintig jaar later nog zijn werk doet. Op het einde vraag je je af waarom die outro er nog bij moet. Beter ijzersterk afsluiten dan blijven breien.
Een eerste hoogtepunt vinden we The Deep State. Hierbij heeft de zang wat weg van Zach De La Rocha van Rage Against The Machine. Vooral in het refrein lijkt er wel geleend. Voor ons mag de zang gerust alle registers open trekken. Dat horen we liever dan zijn parlando-gedeeltes. Taxes doet qua drumwerk wat aan Territory van Sepultura denken. Dit nummer bevat ook veel lagen met de percussie.
Killthelogo maakt zich boos op van alles en nog wat, in het volgende nummer Boutique Pharma moet ook de farma-industrie het ontgelden. Op het moment dat we denken: hebben we dit niet al eens eerder gehoord, wordt onze aandacht getrokken door een uitstekende gitaarsolo die er geweldig uitspringt.
The Warehouse Moguls is een nieuw hoogtepunt dankzij een aanstekelijk refrein. In The Factory leek in eerste instantie op een filler tot het einde openbarst en het weer een Rage Against The Machine-momentje oproept. Uiteindelijk is het mogelijk één van de meest beklijvende nummers van het album.
Bij Iconoclast moeten we denken aan het in Vlaanderen wereldberoemde motto van Temptation Island-ster Gringo: “Talk to the hand because the face doesn’t wanna hear it any more.” Conspiracy is qua zang een hoogtepunt. Het steunt op stevige rechttoe rechtaan muziek. Clear As Day heeft een heel andere – meer hiphopvibe – en daar houden we wel van. Doet wat denken aan Urban Dance Squad. Translucent lijkt een outro maar barst in het midden toch eindelijk open.
Het album werd gecoproducet door Jo Francken en gemixt door David Bottrill, bekend van Muse en Tool. Benieuwd of het ook live volledig tot zijn recht zal komen.
