Bij sommige artiesten heeft de lockdown heel wat creativiteit losgemaakt. Bij Klaas Naudts was dat zeker het geval. Samen met Robbe Eggermont maakt hij deel uit van Abyss Box die in het begin van dit jaar twee zalige singles uitbrachten. We hoorden grunge invloeden en een geluid dat aanleunt bij Royal Blood en The White Stripes. Tijdens de lockdown maakte Naudts, in zijn slaapkamer, een instrumentaal album dat volledig anders klinkt dan Abyss Box.
Onder de naam Kaltnacht brengt hij het album Polders uit. Klaas haalde inspiratie voor de nummers uit de polders waar hij ging wandelen in zijn thuisbasis Bazel met die paar mensen die hij nog mocht zien. Het is een heel intrigerend plaatje geworden waarop Klaas ons alle bijzondere kanten van de polders laat zien. Leaving The House begint met fluitende vogels en gaat dan over in een soort van triphop in de lijn van Unkle, met een repetitieve gitaarlijn en bezwerende beats. Op het einde van het nummer vallen de beats weg. Een uniek stukje muziek van slechts anderhalve minuut.
Beaver’s Path klinkt als Afrikaanse wereldmuziek die na een tijdje in iets heel psychedelisch verandert en dat patroon wordt nog eens herhaald. In Honour Of The Hammock begint met een radio die van zender naar zender scrollt waarna de song een jazzy gevoel krijgt met fijne breaks en een geweldige gitaarsolo. The Key To Opening A Watermelon opent wat rommelig maar bloeit daarna mooi open met een fijn gitaar stukje. Een veel te kort pareltje.
Van de ene parel naar de andere, want dan krijgen we het dromerige Pink Skies Tell No Lies. Waarin we wel wat van Pink Floyd en Jonathan Wilson horen. Een knap stukje muziek dat gelukkig één van de langste nummers is van het album, zodat we er lang van kunnen genieten. Met Swedish Pavilion gaat Naudts de electro kant op met een droge electro drum en een repetitieve synth sequence waar hij op los improviseert met zijn gitaar. Dit nummer valt een beetje uit de toon op deze plaat omdat het een totaal afwijkt van de andere songs.
In afsluiter Rooftop Reminiscence komen de fluitende vogeltje terug en die worden gecombineerd met fijne gitaarklanken en een funky groove waarna Naudts weer lekker gaat freaken met zijn gitaar en het nummer een paar keer van sfeer verandert.
Of Klaas Naudts verder muziek blijft maken onder de naam Kaltnacht is maar zeer de vraag. Maar we hopen van wel. Hij heeft genoeg originele ideeën en fantasie om iets uniek te maken. Het album duurt slechts 18 minuten maar in die tijd gebeuren er enorm veel boeiende dingen.
