Door het coronavirus had de Ierse singer-songwriter John Blek plots genoeg tijd om eens iets nieuws te proberen. Uit isolatie kwam inspiratie. Tijdens de eerste lockdown begon hij in zijn muziekkamer te improviseren met nieuwe instrumenten en geluiden waarmee hij nooit eerder werkte.
Normaal gezien begeleidt Blek zichzelf enkel op akoestische gitaar maar nu kwamen daar drumcomputers en synths bij. Daaruit ontstonden songs die hij doorstuurde naar zijn muzikanten Davie Ryan (drums/percussie), Brian Casey (piano en bas) en Peter O’ Sullivan die ermee aan de slag gingen.
Deze nieuwe manier van werken gaf Blek een nieuw niveau van artistieke vrijheid om minder bekende schrijftechnieken en instrumentatie te verkennen. Het is ook iets nieuws dat hij wil delen met zijn publiek, een inzicht, een excursie, een kans voor empathie in een verdeelde samenleving.
Wij waren al overtuigd van het songschrijvers talent van deze Ier. Telkens weet hij ons te raken met zijn breekbare stem en intieme songs. Maar zoals we hem hier horen is het toch een meerwaarde dat hij dit experiment aanging. Omdat hij hier met rijkere arrangementen werkt zijn de songs voller en komen ze nog intenser over dan voorheen.
Misschien is John Blek de typische folk wat ontgroeid en wil hij zijn eigentijdse folk maken. Dat is zeker gelukt met dit wondermooi album. Met deze langspeler zal hij een breder publiek bereiken en dat gunnen we Blek zeker en vast.
