Ivolve bracht net zijn nieuwe trip langs dance, trip-hop, rap, noise en darkelectro uit. Randomize The Insanity is daarmee het tiende solo-album van de man achter Ivolve. Zijn albums kan je beluisteren als één lange, aaneengeregen track die je tot de laatste seconde wil uitluisteren. En deze keer neemt hij je mee in de waanzin van de eigen geest. Stel je voor dat je gek wordt en terwijl je overlevingsinstincten zeggen dat je door moet gaan, beland je toch in de prullenbak. Langzaamaan nemen alle angsten en emoties toe, ontmoet je mensen met een enorm sterke ziel en toch ben jij degene die gek is. Tijden om nooit te vergeten, maar zelfs in de prullenbak bestaat ware liefde. In deze moderne samenleving, in deze gekke wereld, moeten we in staat zijn om de waanzin willekeurig te maken.
Dreigende elektronische schreeuwen, barsten los in noisy beats in het instrumentale Synth Called Korsakov. Een energieke danstrack, waarin heel wat jazz-elementen verwerkt werden. Alsof executieve functies waanzinnig geworden zijn en Korsakov triggerend nog een laatste teug neemt. Enorm sterk, waarna Beautiful Nurse minder goed klinkt, met eenvoudig opeenvolgende repetitieve sounds die al snel gaan vervelen. De (female) vocals in On My Own (die we ook in It’s All Gonna Be Fine herkennen), trekken dan weer meteen de aandacht in een traagsloom nummer met uitstekend percussiewerk en vervormingen in de zanglijn. Van deze track vind je ook een remix door Frietboer terug op het album.
Diplomatic Shrooms kregen we enkele weken geleden te horen, als teaser voor dit nieuwe album. Laag voor laag bouwt het nummer met dreigende eightiessynths op. Een ingehouden, donkere trance die onder hoogspanning staat, maar gewoon weer uitdooft, zonder climax. Ook V8 Bit.C ‘GG’ (Ivolve Remix) klinkt even dreigend en de lijn doorheen het album krijgt duidelijk steeds meer vorm.
Tuitende ritmes en bleeps die zich door Temple worstelen, maken dit een bijzondere track. De synthlijn op de achtergrond klinkt zwaar en de dissonanten zorgen voor een bijna ondraaglijke spanning met brekend glas en klokgelui.
In Puppy Named Clipper krijgen we de triphopritmes die, beneveld in een elektronische gruis, steeds meer dynamiek krijgen. Come Along klinkt enorm duister begeesterd, waar de synths de hoofdrol opnemen. Slow Down brengt dezelfde duisternis, maar dan met snaarwerk. Diepe bastonen met licht snaargetokkel waar bij de opnames de trillingen van iedere snaar mee opgenomen werden. Als een experimentele jamsessie brengt dit nummer rust, hoewel de dreiging niet volledig weg valt. In afsluiter Memories horen we diepe pianoklanken, met heerlijke drums. De track zwelt aan met nog meer toetsen tot een meesterlijk kunstwerk.
Een album waar deze keer de nadruk op het instrumentale ligt en in iedere track wel verrassingen opduiken. Af en toe misten we het rake rappen van Ivolve, maar ook deze kant van de artiest weet enorm te boeien. Het is experimentele, fris gedurfde en verstoorde elektronica die je in Randomize The Insanity meeneemt op een vrij eenzame, soms beangstigende trip, die afsluit me twee prachtige, meer akoestische tracks.
