Kevin Imbrechts bracht zonet Illuminine #3 uit, het sluitstuk van zijn trilogie die in 2015 startte. Meteen de beste van de drie ook.
Het wordt een multimediaal project: elk nummer op de plaat zal een clip krijgen, die samen een album-film vormen. Regisseur is Francesco Fabris, van de IJslandse Bedroom Community (Valgeir Sigurðsson, Ben Frost). Daarnaast gaat Kevin dit najaar met acteur Bruno Vanden Broecke op tour in het kader van Autumn Falls.
Dit album klinkt veel gevarieerder en dynamischer dan de vorige. Dat komt door de vocalen van Hannah Corinne, het meer uitgesproken akoestische gitaarspel en de orkestrale arrangementen voor de Budapest String Orchestra. Deze verrijking is zeer welgekomen en refereert soms naar Brian Eno’s Discreet Music, The Durutti Column en natuurlijk de IJslandse nieuwe romantici zoals Olafur Arnaldson of Johan Johanssen.
Met een IJslander aan de knoppen, in dit geval Birgir -Biggi- Jon Birgisson, in de beroemde Sundlaugin Studio, is het geen wonder dat er een IJslandse sfeer in de plaat is geslopen. Meer dan waar ook ter wereld is deze omgeving onderdeel van de muziek en hier krijgt de term ambient (omgevingsmuziek) zijn volle betekenis. Uiteraard is een omgeving altijd te horen in een plaat (al is het maar de klank van de studio) maar in dit geval, wanneer die zo uitgesproken en specifiek is, kan je het niet vermijden. Het lijken wel automatisch field recordings te worden.
De opgave is dan natuurlijk om de valkuil van het cliché te vermijden. Vooral als de geluidstechnicus in kwestie ongeveer alle platen van Sigur Ros heeft opgenomen. Zij hebben de template(s) voor IJslandse ambient duidelijk gepatenteerd. Die uitdaging is hier met de warme gitaarklanken en de stemmen heel goed aangepakt. Heel breed en ruimtelijk gelaagd stereobeeld met veel variatie.
De video’s worden stelselmatig afgewerkt en verspreid en passen wonderwel bij de muziek. Soms een beetje op het randje van het melige in de natuurfotografie maar altijd erg verzorgd afgewerkt (Dying Flame en Fright). In ieder geval redelijk wat beeldvariatie waarbij de doorgedreven abstractie van Aura alvast onze favoriet is.
