Wie al eens een optreden bijwoonde van Ibrahim Maalouf weet dat dat géén saaie bedoening is. Recent nog toverde hij De Roma in Antwerpen om tot een grote, groovende, kolkende, dansende massa. Diegenen die voor de knusse zitjes boven hadden gekozen, wisten meteen waarom het beneden enkel staan was. Enfin, dansen, wat uiteindelijk boven ook gebeurde.
Vertellen dat het nieuwste album van Maalouf behoorlijk dansbaar is, is dan ook meerdere deuren tegelijk intrappen. Jawel, ’the groove is in the house’. Capacity to Love gaat je dansbeentjes zeker verwennen, misschien je soms ontroeren en is veelal goed voor je humeur. Die garantie héb je alvast. Misschien is dat genoeg.
Op Capacity to Love wil Maalouf diens eigen funky jazz vermengen met rap, hiphop en pop, genres waar hij grote fan van is. Hij werkt daartoe samen met God en klein Pierke. Met namen als Erick The Architect, Tank and the Bangas, Cimafunk, Sheléa Frazier, Jp Cooper, Matthieu Chédid, Flavia Coelho maar ook De La Soul en Gregory Porter. Maar ook de stemmen van Charlie Chaplin en Hollywood-diva Sharon Stone zijn te horen.
Soms levert dat geniale composities op zoals Speechless, dat melancholie mooi trouwt met de stem van Charlie Chaplin als The Dictator en groovy trompet-uitbarstingen galore. Lichtjes fantastisch en meteen ook de sterkste song op de plaat. En ook de titeltrack kan ons bekoren: hierop gaat de soulvolle stem van Gregory Porter in duet met fraai trompetgeweld van Maalouf, gedrenkt in Oriëntaalse sferen. Maalouf wou ook Hollywoods grootste sekssymbool op de plaat. Sharon Stone zei ja, en de sensuele voice-over van la Stone in Our Flag is best aardig, maar echt kapot zijn we er niet van. De samenwerkingen met De La Soul en Erick The Architect zijn best wel leuk om te horen, maar breken eigenlijk weinig potten. Leuke oefeningen, maar dat is het dan ook.
Maalouf laat zijn muzikale gasten veel ruimte, en kent zich daarbij veelal een dienende rol toe. Het siert hem, maar misschien hadden wij vooral diens eigen knappe koperblaaskunst willen horen. Die is er natuurlijk wel, maar soms met teveel ballast errond, zeg maar. Capacity to Love is allicht vooral die plaat die Maalouf voor zichzelf gemaakt heeft. Dat mag, al is het niet altijd ons pakkie an noch kopje thee. Een nogal grote overdosis hiphop en weinig jazz. Of ook een Maalouf-plaat die een beetje te weinig Maalouf klinkt, hoezeer opener Speechless ook perspectieven opende. Jammer.
Dat de Libanees-Franse muzikant en alle gasten er lol in hadden, dat merk je wel. De vibes zijn er zeker. Maar verwacht je niet aan onvergetelijke of ingenieuze composities. Aan voorganger S3NS (2019) kan de plaat sowieso niet tippen. Capacity to Love is zeker inzetbaar als soundtrack voor een feestje, een dansbaar feelgood plaatje. Meer niet. Misschien is dat genoeg.
Live, in combinatie met andere werken van Maalouf, gaat dit zeker werken, wedden? In de bio lezen we trouwens dat de trompettist niet kan wachten om de werken live te gaan opvoeren. Zorg dan maar dat je erbij bent, want dansen zul je.
Capacity to Love is uit op het Mister Ibé-label, verkrijgbaar sinds 4 november in diverse formaten, ook te vinden op de gekende streaming platforms.
