Vorige zomer zagen we op een Antwerps podium hoe een zangeres met enkel haar stem en haar toetsen het voltallige publiek muisstil kreeg. Meteen dachten we: zij heeft het, van haar gaan we nog veel horen. Tegelijk wisten we dat het muzieklandschap spijkerhard is en niet elk toptalent de weg naar het grote publiek vindt. Vandaag houden we haar debuutalbum in handen, dus het eerste obstakel is alvast overwonnen. Helena Casella is haar naam, nu is het aan de wereld om haar te ontdekken.
Helena’s fluwelen stemgeluid dat je omwikkelt en niet meer loslaat is dus de voornaamste attractie op deze plaat. Dat hoor je meteen op opener Undefined Borderline en het daaropvolgende Imaginary Windows. Rokerige laatavondjazz, maar dan van een zangeres die is opgegroeid met r&b die de temperatuur in elke kamer de hoogte injaagt. Zeldzaam in tijden waarin streamingdiensten de muziekwetten dicteren, nemen deze nummers alle tijd om te ontvouwen. Zo krijgt elk detail ook de aandacht die het verdient: luister maar eens naar die subtiel klaterende gitaren.
Dit is dus luistermuziek, een schilderij van klankkleuren waarvoor je moet gaan zitten om alle lagen en schakeringen te ontdekken. Anders dreig je de mistige saxofoon in First Flight te missen. Of de pracht van prijsnummer Power Plants: na een hemels begin zet opzwepende percussie de wending in, gaat het tempo hoger liggen en zet de sfeer aan tot dansen. Horen we daar Helena’s Braziliaanse roots doorschemeren? Hier breekt haar stem het krachtigst uit de wervelstorm, voortgestuwd door achtergrondzang in een wervelende climax, dit is het nummer met de hoogste herbeluisterwaarde van het album.
Niet elk experiment treft doel: zo is de bizarre titel esiotroT inderdaad het omgekeerde van Tortoise en horen we hier een flard van het volgende nummer, achterstevoren afgespeeld. Kunnen jullie nog volgen? Tortoise zelf is dan weer een stoofpot aan klanken die net wat te lang blijft pruttelen. En dan moeten we nog afsluiten met We Are Everything, Always, waarin een bizarre stem een lange tekst prevelt die soms verzandt in behangpapier. Maar wie spannende nieuwe muziek wil maken, moet experimenteren en af en toe uit de bocht vliegen. “Zolang je weet wat je doet, zal er niet veel interessants gebeuren”, zei Philip Glass ooit, en Helena Casella speelt nergens op veilig. Anders had ze nooit dit razend interessante debuut afgeleverd.
Je ontdekt Helena live op 22 maart op Brosella Spring in Brussel en op 5 april op Push the Button in Oostende.
