Handkerchief zijn geen onbekenden in het muzikale landschap. Na twee ep’s en twee albums hebben ze in de lage landen al best wat strepen verdiend met hun originele mix van ska, gypsy, rock-’n-roll, calypso,… en ga zo maar door. Dat ze zoveel stijlen naadloos met elkaar weten te versmelten in combinatie met de rijke instrumentatie verklaart meteen ook de onvermijdelijke aantrekkingskracht van dit collectief.
Handkerchief wordt vaak in één naam genoemd met Tom Waits en die vergelijking gaat zeker op. Wij horen er echter ook vleugen van Stef Kamil Carlens en Mark Lanegan in. Het timbre van zanger Christof Annaert lijkt wel al enkele levens achter de rug te hebben. Doorleefd, hees en raspend baant deze heerlijke stem zich een weg door de zeven nummers die deze release rijk is.
I Never Get Used Of This Town is de opener van de plaat. Het rustige gitaarspel in combinatie met de vogelgezangen doen ons onmiddellijk al wat dieper in onze zetel zakken. Het nummer laat rust over ons neerdalen en we merken dat we echt naar het verhaal luisteren dat Christof Annaert met zijn hese stem ons toefluistert. Door de intrigerende manier van zingen van Annaert zouden we nog vergeten naar de prachtige instrumenten te luisteren. Wat op het eerste gezicht een auditief canvas lijkt voor de zang van Annaert is eigenlijk een bijzonder genuanceerd stukje muziek. I Never Get Used Of This Town staat garant voor een gezapige, zomerse en tegelijk melancholische rit.
Lucky Day is het tweede nummer van de plaat, en meteen wordt met een stevige groove tussen bas en drum de toon gezet. Parlando-achtige vocalen, sporadische vrouwelijke backings en blazers voorzien het nummer dan weer van extra diepgang en warmte. De sfeer van het nummer lijkt een ode te zijn aan vintage funk, al lijken jazzinvloeden ook niet ver weg. Een nummer dat rolt als een trein en waarbij dansen de enige uitweg lijkt te zijn.
Een gezapige, eenzame elektrische gitaar met metaalachtige klank opent Alone. Centraal in het nummer staat een samenspel van piano en zang die elkaar met harmonieën versterken. Alone is een nummer met enorm veel vocale en instrumentale nuances waaronder ook het gebruik van een klokkenspel en blazers. Melancholie troef! Ben je overigens fan van dit nummer, check dan zeker ook eens de laatste release van The Colorist Orchestra dat we eerder hier van woorden voorzagen.
Een oerdegelijk samenspel tussen bas en drum lijkt opnieuw de fundering te vormen van het volgende nummer, See You Around. Al lijkt de track vooral te draaien rond de vocalen van Annaert. Subtiele hints van elektronica voorzien het nummer van een zekere weidsheid, waar de blazers dan weer diepgang en warmte afleveren. Ook hier krijgen we bij momenten een jazzy feel maar het is bovenal zwoelheid en warmte die het groovy nummer regeren.
Met Cure For Love lijkt het alsof Handkerchief ook het soul-genre aan hun eindeloze lijst aan invloeden kan toevoegen. Een warm maar subtiel orgelgeluid luidt het begin in van pure breekbaarheid. Annaert lijkt in dit nummer zijn pijn uit te schreeuwen en maakt gebruik van een coole, terughoudende groove om zijn woorden kracht bij te zetten. Naarmate het nummer vordert, worden tenslotte ook strijkers aan het geheel toegevoegd. Koren op onze molen en vooral uitzonderlijk mooi.
Een jazzy contrabas, wat gerinkel van tassen en heel scala aan geluiden maken de start van Hold On. Het nummer doet bij moment wat aan als een vreemde soort Weense wals met gypsy en jazzinvloeden. De hese, schraperige vocalen van Annaert gaan hand in hand met de instrumenten die dit keer, voor de gelegenheid, bijzonder terughoudend blijven.
Met Coming Home zijn we alweer aanbeland aan het laatste nummer van Ghosts Of This Town. Waar het nummer bij aanvang een eerder droge sound lijkt na te streven, wordt het al snel duidelijk dat een idyllisch doch ingetogen track in de maak is. De rijke vrouwelijke backings contrasteren mooi met de rudimentaire instrumentatie waarin percussieve elementen en een basloopje wederom de ruggengraat vormen.
Handkerchief heeft heel wat instrumenten tot hun beschikking wat maakt dat ze enorm veel opties hebben in functie van dynamiek en nuance. Daar bijkomend tappen ze uit zoveel invloedenvaatjes dat je wel echt een bijzonder eindresultaat krijgt. We zijn er zeker van dat fans van het eerste uur op hun wenken bedient zullen worden met Ghosts Of This Town maar volgens ons heeft dit album toch potentieel om een groter publiek aan te spreken. Meezingers mag het album dan wel niet bevatten maar de emotionele impact is des te groter. De plaat komt echt binnen en hoewel we niet volledig weten waarover de nummers handelen, lijken we gevoelsmatig wel aan te voelen waar Annaert en co het over hebben.
Ghosts Of This Town werd op 29 april op cd gereleaset via Starman Records. Een vinyl-release lijkt er momenteel niet in het verschiet maar ‘you never know’. Hieronder hebben we je alvast van enkele links voorzien om je van deze terechte aanschaf te verzekeren alsook één van de nakende concerten bij te wonen!
HANDKERCHIEF: FACEBOOK – WEBSITE
STARMAN RECORDS: FACEBOOK – WEBSITE
