In juni 2016 bracht Garbage het album Strange Little Birds uit. Na zeven drukke jaren met o.a. het boek This is The Noise That Keeps Me Awake en een heruitgave van Versie 2.0 voor zijn 20ste verjaardag, is daar nu hun zevende studioalbum No Gods No Masters.
Het album ontstond in de zomer van 2018 in de woestijn van Palm Springs waarna ze het afwerkten in Los Angeles, geproducet door henzelf en Billy Bush.
De titel No God No Masters deelt zijn naam met een populaire anarchistische slogan die de laatste tijd prominenter is geworden in het politieke debat. En ja, tijdens het beluisteren van het album hoor je de kritiek op kapitalisme, racisme, seksisme en vrouwenhaat over de hele wereld. Maar dat niet alleen. Ook verlies en verdriet komen aan bod. De focus ligt op de emotionele impact dat elk onderwerp heeft op het individu.
De plaat begint met het nummer The Men Who Run The World. Je hoort het geluid van een winnend gokautomaat als voorsmaakje op de kritiek op misbruik van rijkdom en macht verder in het lied.
Creeps is een meer uptempo nummer en neigt naar punkrock, maar ook naar wave. Nummer drie op de plaat is Uncomfortably Me waarin Manson zingt over goedkeuring door anderen maar ook de nood om er foert tegen te zeggen. Fluisterend gezang, scratchgeluiden en elektrische gitaren nemen de bovenhand in Godhead.
En dan is daar het reeds op single uitgebrachte Wolves (je hoort de wolven huilen) over gedachten na een gebroken relatie gevolgd door het sombere maar mooie Waiting For God over politiegeweld tegen Afro-Amerikanen. Ambient is niet ver te zoeken.
Een akoestische gitaar brengt ons in combinatie met synths naar Anonymous XXX dat gaat over lust en omgang met onbekenden. Het luchtige Flipping The Bird gevolgd door het titelnummer brengen ons naar het jazzy einde van de plaat met This City Will Kill You. Je hoort strijkers en blazers.
Koop je de deluxe-editie dan krijg je acht extra zeldzame Garbage-nummers waaronder No Horses, On Fire en Time Will Destroy Everything.
Ze brengen ook een luxe cd/digitale versie uit van No Gods No Masters met covers van klassiekers als David Bowie’s Starman en het door Patti Smith en Bruce Springsteen geschreven Because The Night.
