Een nieuwe release van Front 242? Een nieuwe release van Front 242!
Nee, niet die nieuwe nummers die ons lichtjes omver bliezen tijdens de concerten in Brussel begin juli 2022, zoals ook de titel verraadt. Op <<rewind<< worden tijdeloze classics als No Shuffle, Take One en Don’t Crash herbezocht door exploten van de huidige electronic body music-scene.
Okselfrisse remixes dus. Daarvoor tekenen Terence Fixmer, The Hacker, Radical G en Kant Kino. No shuffle wordt tweemaal onder handen genomen door Terence Fixmer, Take One krijgt zowel van Kant Kino als van Radical G een nieuw jasje en The Hacker blies Don’t Crash nieuw leven in.
Eigenlijk was deze release bedoeld als ‘snoepje’ en verrassing bij de 20ste verjaardag van het platenlabel Alfa Matrix én voor de 40ste verjaardag van Front 242 in 2021. Het zou aangekondigd worden tijdens de AB-tweedaagse van de band, aanvankelijke ook toen ingepland. Maar (de nasleep van) covid-19 weet je wel.
Ondertussen kwam de ep er dan toch met 5 tracks op de gekende streaming platforms en een tot 666 exemplaren gelimiteerde 4-track op blauwe-vinyl 12-inch met artwork van Etienne Augier. De gebruikers van Bandcamp krijgen als exclusieve bonustrack een heuse Rewind Medley.
Voegt dit iets toe aan het oeuvre van Front 242? Allicht niet. Maar het zijn wel stuk voor stuk erg verdienstelijke remixes, die volledig de 242-vibe en feel in zich hebben. Fans vangen zich er dus absoluut geen buil aan om deze releases in huis te halen.
Zo komt de remix van Terence Fixmer van No Shuffle erg dicht bij de originele Politics of Pressure-versie, al is dit dan een mix uit 2022 en klinkt het ook erg ‘nu’. De ‘live versie’ van deze remix doet ons dan weer net wat minder. The Hacker doet iets ronduit prachtigs met Don’t Crash, dat ook in 1985 op Politics of Pressure prijkte. De vocals en keys zitten meer prominent vooraan in de mix, de beats klinken minder dof. Een erg leuke update van deze classic en fan-favoriet!
Take One vind je in twee versies op de ep. Kant Kino blijft ook redelijk dicht bij de versie zoals we die van Geography kennen, de beats klinken wat strakker, de keys net iets machtiger, ook hier klinken de vocalen potiger. Radical G smeet zich ook op Take One en gaat net iets verder dan Kant Kino. Hier wordt wat meer met het tempo gespeeld, het klinkt heel wat avontuurlijker en is eerder een rebuild-versie zoals Front 242 dat zelf ook zou durven doen. De Radical G Remix benadert ook meer de live-versies van deze 242-classic. Klinkt echt heel erg lekker!
Misschien zijn de remixes van The Hacker (Don’t Crash) en die van Radical G (Take One) wel onze favorieten op deze ep. Maar doen we nu geen onrecht aan het werk van Kant Kino en Terence Fixmer? Eigenlijk geldt: alle vier (of vier op vijf als we de live-versie van de Terence Fixer Remix meerekenen) goed!
Een erg fijn hebbedingetje voor Front 242-fans. Of een zoethoudertje? Wij hopen het, want dat zou kunnen betekenen dat Deeply Asleep, Fix It en Generator, de nieuwe songs die we op de verjaardagsconcerten hoorden, een release zouden krijgen!
Alfa-Matrix, Front 242, lezen jullie mee?
